Flora na terenach Skandynawii należy bez wątpienia do bardzo zróżnicowanych. Ze względu na znajdujące się naokoło morza jest także wyjątkowo bogata w gatunki występujące naturalnie na jej ziemiach. Urodzajne gleby oraz sprzyjający klimat sprawiły, że rodzima roślinność zbytnio nie uległa dużym ingerencjom człowieka, a sam Półwysep wciąż jest najbardziej zalesionym obszarem w Europie. Poza dzikimi borami, dużą część terenu porasta także tundra, której rozległe obszary często wykorzystywane są jako pastwiska. Region najbogatszy w ciekawe gatunki flory stanowią jednak fiordy, gdzie opady są mniejsze, a śnieg topi się znacznie szybciej – tam też znaleźć można wiele rzadko spotykanych ziół i krzewów.

Spis treści

Poziom I

Poziom II

Poziom III

Rośliny specjalne

Bażyna czarna – występuje przede wszystkim w północnej części Półwyspu Skandynawskiego, sok i odwar z jej owoców stosowany jest w różnego rodzaju rytuałach. Niezalecane jest natomiast spożywanie zbyt dużych ilości owoców bażyny ze względu na ich domniemane, negatywne działanie na zdolność używania niektórych zaklęć.

Lokacje: dolina reniferów, fiord szeptów, górska ścieżka, las dębowy

Borówka czarna – występuje pospolicie na całym Półwyspie Skandynawskim, jej owoce są jadalne, a po wysuszeniu mogą być wykorzystywane jako środek przeciwdziałający efektom niektórych eliksirów.

Lokacje: dolina reniferów, górska ścieżka, opuszczony młyn, ścieżka dydaktyczna

Białomirtwór  – ten niski krzew rośnie przede wszystkim w lasach i na wilgotnych terenach Skandynawii. Jego jagody są bogate w antyoksydanty i witaminy, które pomagają wzmocnić układ odpornościowy. W zbyt dużych ilościach może być trujący dla człowieka.

Lokacje: las dębowy, mgliste moczary, samotna wyspa, zielona zatoka

Czosnek syberyjski – znaleźć go można licznie w torfowiskach i ziołoroślach. Zasuszone kwiaty dodaje się do eliksirów odmładzających, poprawiających kondycję skóry, jak i wzmacniających.

Lokacje: górska ścieżka, opuszczona chatka, mgliste moczary, ścieżka dydaktyczna

Mak lekarski – powszechnie występujący kwiat polny, którego sok mleczny używany był od dawna do produkcji środków przeciwbólowych oraz nasennych. Niekiedy mówi się, że nasiona maku poprawiają samopoczucie i chronią przed złymi duchami i zmorami.

Lokacje: brzeg jeziora, górska ścieżka, ścieżka dydaktyczna, zielona zatoka

Malina nordycka – występuje bardzo powszechnie na terenie całej Skandynawii. Często stosowana jest jako lekarstwo na różne bóle, choć jej regularne spożywanie stanowi natomiast naturalną ochronę przeciwko złym urokom, klątwom, a także podstawowym rytuałom.

Lokacje: dolina reniferów, fiord szeptów, las dębowy, zielona zatoka

Miętulipan –  to dzika mięta rosnąca na skandynawskich polach i łąkach. Jej liście zawierają olejek eteryczny o charakterystycznym zapachu. Podstawowy składnik wielu klasycznych eliksirów – neutralizuje, przywraca trzeźwość myślenia, potrafi też działać kojąco.

Lokacje: dolina reniferów, las dębowy, schronisko górskie, zielona zatoka

Mech torfowy – występuje głównie w lasach, stosowany do opatrywania ran oraz jako naturalny antybiotyk. Świeży lub suszony łagodzi także choroby skóry oraz skutki ukąszeń niektórych stworzeń.

Lokacje: las dębowy, opuszczona chatka, mgliste moczary, zielona zatoka

Muchomor czerwony – grzyb głównie rozpowszechniony w lasach. Choć uznawany za trujący, stosuje się go do sporządzania substancji odurzających ze względu na jego właściwości halucynogenne.

Lokacje: krzywy las, las dębowy, mgliste moczary, ścieżka dydaktyczna

Konwalia majowa – znaleźć ją można głównie w lasach i niskich obszarach górskich, niegdyś powszechnie stosowana jako trucizna ze względu na toksyczne właściwości perfum wywarzanych z jej kwiatów.

Lokacje: górska ścieżka, opuszczona chatka, schronisko górskie, zielony zakątek

Korzeniobrodawka północna – bylina rosnąca w górskich lasach Skandynawii. Jej korzenie mają właściwości przeciwbólowe i przeciwwirusowe. Bardzo często jest składnikiem różnych eliksirów łagodzących ból, jest też wykorzystywana do naparów rozgrzewających.

Lokacje: górska ścieżka, fiord szeptów, rumowisko skalne, schronisko górskie

Poziomka pospolita – występuje w nasłonecznionych częściach lasów, jej owoce są jadalne, a z suszonych liści sporządzany może być napar, który głównie sprowadza dobre duchy, a także prorocze sny.

Lokacje: dolina reniferów, fiord szeptów, las dębowy, schronisko górskie

Płucnica islandzka – występuje przede wszystkim w lasach, niegdyś była nagminnie zbierana przez galdrów w celach leczniczych. Plecha tego porostu ma działanie oczyszczające umysł, przez co bardzo często stosowana jest w lekkich narkotykach.

Lokacje: fjord szeptów, krzywy las, las dębowy, rumowisko skalne

Rdest ptasi – pospolity chwast, występujący przede wszystkim na brzegach rzek. Ziele tej rośliny znalazło zastosowanie przede wszystkim jako środek na krwawienia zewnętrzne i źle gojące się rany.

Lokacje: fiord szeptów, krzywy las, samotna wyspa, zielona zatoka

Różeniec górski – występuje w ziołoroślach górskich i na niskich murawach, stosowany przede wszystkim jako lek na ból głowy oraz substancja zwiększająca odporność organizmu na klątwy oraz złorzeczenia.

Lokacje: fiord szeptów, górska ścieżka, rumowisko skalne, schronisko górskie

Tojad – roślina o intensywnie fioletowych kwiatach, często spotykana na górskich pastwiskach. Chociaż jest silnie trująca, odpowiednio stosowana może działać przeciwbólowo, przez co nierzadko wykorzystuje się tojad w rozmaitych eliksirach medycznych.

Lokacje: schronisko górskie, wilcza knieja, zielony zakątek, zielona zatoka

Wełnianka wąskolistna – popularnie występuje w górach, choć można ją spotkać przy torfowiskach i strumieniach. Napar z jej korzeni łagodzi dolegliwości układu pokarmowego, natomiast sam puch może z powodzeniem być też stosowany jako opatrunek na rany.

Lokacje: fiord szeptów, opuszczona chatka, schronisko górskie, zielona zatoka

Wierzba lapońska – występuje przede wszystkim na terenach górzystych. Wywar z jej kory ma działanie przeciwzapalne i antybakteryjne, wspomaga także organizm w gorączce czy łagodzeniu oparzeń. Dodatkowo wierzba lapońska jest stosowana na bezsenność.

Lokacje: dolina reniferów, górska ścieżka, schronisko górskie, wilcza knieja

Wierzbówka kiprzyca – pospolita zarówno przy zbiornikach wodnych, jak i w górach roślina miododajna. Można sporządzić z niej napar, który skutecznie pozwala oczyścić organizm i złagodzić objawy chorób zakaźnych.

Lokacje: krzywy las, opuszczony młyn, rumowisko skalne, schronisko górskie

Białoszept – to białe kwiaty rosnące na trudno dostępnych terenach, z których kielichów wydobywa się cichy szept, gdy ktoś się do nich zbliży. Jest bardzo często wykorzystywany w eliksirach wspomagających magię. Napar z białoszeptu dodaje siły i pewności siebie, lecz w zbyt dużych ilościach może działać również usypiająco.

Lokacje: brzeg jeziora, fiord szeptów, samotna wyspa, zielony zakątek

Cis pospolity – znaleźć go można głównie w południowej części Półwyspu Skandynawskiego, należy do roślin silnie trujących, w wyniku czego jego igły i nasiona używane są do sporządzania trucizn. Stosowany jest nierzadko w eliksirach jako substancja poronna.

Lokacje: mgliste moczary, opuszczona chatka, ścieżka dydaktyczna, wilcza knieja

Dzięgiel litwor – występuje przede wszystkim na brzegach jezior i w dolinach rzek, potocznie nazywany anielskim zielem ze względu na działanie uspokajające i przeciwbólowe. Olejek eteryczny z tej rośliny działa rozgrzewająco, wspomagając umiejętności wyroczni i medium.

Lokacje: brzeg jeziora, opuszczony młyn, samotna wyspa, zielona zatoka

Gwiazdołuna – te niewielkie, jasnoniebieskie kwiaty rosną na skraju lasów i wydają się reagować na fazę księżyca. Nocą rozkwitają i emitują światłem, oświetlając drogę zgubionym wędrowcom. Pomagają przede wszystkim w eliksirach związanych z magią runiczną. Gwiazdołuna nie sprawdza się w lecznictwie, powodując zatrucie.

Lokacje: brzeg jeziora, dolina reniferów, kręta struga, las dębowy

Konopia purpurowa – jedyny gatunek z rodzaju konopi występujący dziko na obszarach północnej Skandynawii. W sprzyjających warunkach roślina dorasta nawet do 300cm, a jej susz, ze względu na liczne substancje psychoaktywne, powszechnie stosowany jest do produkcji narkotyku purpurowej mgły.

Lokacje: fiord szeptów, leśny szałas, samotna wyspa, zielony zakątek

Metamorflora – rośnie przez cały czas, a jej kolor zależy od zmieniających się pór roku. Zwykle jednak zbiera się ją wczesną wiosną (fioletowy kolor) lub jesienią (czerwony kolor), bowiem to właśnie wtedy płatki kwiatowe metamorflory mają największą siłą. Bardzo często wykorzystywana w eliksirach o właściwościach transmutacyjnych.

Lokacje: górska ścieżka, las dębowy, mgliste moczary, ścieżka dydaktyczna

Mierznica czarna – występuje przede wszystkim w południowej części Półwyspu Skandynawskiego. Herbata z ziela tej rośliny znalazła zastosowanie u galdrów jako lek na wszelkie dolegliwości nerwicowe i psychiczne, a także jako substancja łagodząca różne objawy.

Lokacje: górska ścieżka, ścieżka dydaktyczna, wilcza knieja, zielona zatoka

Monetka bukowa – rzadko spotykany grzyb, który rośnie na drzewach w południowej części Półwyspu Skandynawskiego. Należy do gatunków niejadalnych, a wytwarzany z niego preparat stosowany jest w eliksirach miłosnych, jak i tych związanych z emocjami.

Lokacje: krzywy las, las dębowy, leśny szałas, mgliste moczary, wilcza knieja

Muchomor biały – jego występowanie nie należy do częstych, choć można go spotkać głównie w przypadkowych miejscach. Jest silnie toksyczny i powszechnie stosowany do wytwarzania trucizn; powoduje nieodwracalne zmiany w ciele, uszkadzając narządy wewnętrzne.

Lokacje: krzywy las, leśny szałas, samotna wyspa, wilcza knieja

Piestrzenica kasztanowata – grzyb, który można znaleźć głównie w lasach. Niegdyś masowo sprzedawany na targach magicznych, obecnie przez wielu galdrów uznawany za gatunek silnie trujący, którego spożycie prowadzi do trwałego uszkodzenia wzroku.

Lokacje: krzywy las, las dębowy, opuszczony młyn, wilcza knieja

Pokrzyk wilcza jagoda – występuje stosunkowo rzadko, przede wszystkim w lasach. Chociaż wszystkie części rośliny są silnie trujące i często wykorzystywane do tworzenia eliksirów, preparaty z suszonych liści znalazły głównie zastosowanie w leczeniu chorób zakaźnych.

Lokacje: fiord szeptów, las dębowy, leśny szałas, wilcza knieja, zielony zakątek

Szalej jadowity – występuje na torfowiskach i brzegach zbiorników wodnych, roślina znana głównie ze swoich silnych właściwości toksycznych. Zatrucie najczęściej wywołuje skurcze mięśni i drgawki, nierzadko też śmierć w wyniku porażenia układu oddechowego.

Lokacje: fiord szeptów, mgliste moczary, samotna wyspa, zielony zakątek

Tasznik pospolity – występuje głównie na chłodniejszych lub wilgotnych obszarach. Nasiona tej rośliny od zarania dziejów stosowane są jako lek przeciwkrwotoczny, natomiast napar z ziela powszechnie używany jest do wytwarzania serum na prawdomówność.

Lokacje: brzeg jeziora, mgliste moczary, samotna wyspa, zielona zatoka

Żarliwodrzew – to niewielkie drzewo, którego liście największą siłę mają jesienią, gdy zmieniają swój kolor na czerwony. Zerwane bezpośrednio z gałęzi powodują rozległe poparzenia – muszą one spaść same, by były zdatne do użycia. Żarliwodrzew jest składnikiem wielu eliksirów, zwłaszcza tych trudnych, bowiem wpływa na ich jakość, przyczyniając się do lepszego połączenia ingrediencji.

Lokacje: brzeg jeziora, dolina reniferów, kręta struga, mgliste moczary

Jötunowy kolec – to małe i niskie drzewo, które swój wzrost nadrabia złożonym rozgałęzieniem. Jego owoce wydzielają zapach przez niektóre osoby określany za nieprzyjemny. Jeśli przegniją, mogą być wykorzystane do przygotowania trucizny Spojrzenia Jötuna.

Lokacje: leśny szałas, schronisko górskie, wąwóz odkupienia

Lepiężnik różowy – roślina występująca rzadko, głównie na południu Półwyspu Skandynawskiego, w okolicach rzek i wilgotnych łąk. Liście tej rośliny są znakomitym preparatem na poparzenia, a wytwarzany z nich krem stosowany jest w leczeniu paraliżu kończyn.

Lokacje: krzywy las, kręta struga, zielona zatoka

Mandragora lekarska – roślina trudna do znalezienia i występująca rzadko na obszarze Półwyspu Skandynawskiego. Stosowana jako afrodyzjak i lek na magiczne choroby weneryczne, niekiedy mówi się, że używany jest podczas rytuałów czarnomagicznych.

Lokacje: opuszczony młyn, wilcza knieja, zielony zakątek

Lulek czarny – silnie trująca roślina znana przede wszystkim jako chwast, występujący niekiedy na przydrożach i dzikich polanach. Zatrucie lulkiem powoduje halucynacje, nadmierną wesołość i napady szału. Niekiedy wykorzystywany jest również do zwalczania bólu.

Lokacje: leśny szałas, schronisko górskie, zielony zakątek

Płomykówka błotna – roślina bardzo rzadko spotykana i występująca przede wszystkim na bagnach. Wywar z jej liści zapobiega ubytkom w pamięci, a sproszkowane kwiaty są najczęściej składnikiem wielu eliksirów na magiczne choroby zakaźne.

Lokacje: brzeg jeziora, mgliste moczary, opuszczona chatka

Ręka diabła – niektórzy badacze twierdzą, że jest bliskim krewniakiem stoplamków; inni z kolei twierdzą, że to ten sam gatunek, który jednak uległ spaczeniu ze względu na bliskość siedlisk demonów. Szczytowa część pędu rośliny, jest piękna i urzekająca, jednak jej dolny fragment i korzeń, są splątane i czarne.

Lokacje: rumowisko skalne, ścieżka dydaktyczna, wilcza knieja

Starzec nierównozębny – występuje blisko zbiorników wodnych. Pędy tej rośliny są silnie toksyczne, spożycie kwiatów prowadzi do objawów przypominających pustynną gorączkę, lecz zatrucie ma znacznie bardziej gwałtowny przebieg i zazwyczaj prowadzi do śmierci.

Lokacje: kręta struga, mgliste moczary, samotna wyspa

Stoplamek – nazywany także kukułką, jest rośliną mającą chronić przed urokiem niks, fossegrimów, huldr i huldrekalli, selkie oraz innych stworzeń, wykorzystujących na swoich ofiarach manipulację. To bylina o kwiatach zebranych w gęsty kłos na samym szczycie łodygi. Jego liście są lancetowane i osadzone skrętolegle na pędzie, a korzeń przypomina swoim kształtem splecione w modlitwie dłonie.

Lokacje: brzeg jeziora, dolina reniferów, rumowisko skalne

Wawrzynek wilczełko – występuje w górach, znany jako roślina silnie trująca, której spożycie może skutkować śmiercią w wyniku zatrzymania krążenia. Sam kontakt z owocami i liśćmi wawrzynka powoduje zaczerwienienie i obrzęki skóry w postaci swędzących pęcherzy.

Lokacje: rumowisko skalne, wilcza knieja, wąwóz odkupienia

Język orma – jedna z niewielu roślin znanych wyłącznie galdrom. Występuje na terytoriach, gdzie bytują te skandynawskie smoki, albo gdzie zakładały legowiska w przeciągu ostatnich dekad. Mówi się, że język orma przesiąka jadem tych zwierząt, dlatego jego sok zawiera silnie żrącą i niebezpieczną truciznę. Wyglądem przypomina z kolei trawę o bardzo długich, rozwidlonych na końcu liściach.

Lokacje: szczyt góry Rehvale

Lament niksy – jest to niewielka roślina o charakterystycznym, wiszącym kwiatostanie, który sprawia wrażenie płaczącego. Rośnie zazwyczaj w pobliżu zbiorników wodnych, jezior czy też rzek. Wydziela wodnisty sok, który przypomina łzy. Odpowiednio przygotowana, może odurzyć ofiarę lub doprowadzić do powolnej śmierci.

Lokacje: kręta struga

Mimikra przedziwna – niezwykła roślina, która rozwija się zawsze w otoczeniu innych gatunków, przez co została określona mianem chwastu. Upodabnia się do rosnących wokół niej pędów, tak, że gatunkowo jest niemal nie do odróżnienia. Niewiele osób widziało ją w naturalnej formie, a i krążące opisy cechuje spora rozbieżność.

Lokacje: las dębowy

Żywe złoto – niezwykle rzadka roślina, jaka swoim wyglądem przypomina porastający skalne powierzchnie mech. Jej listki nie są jednak zielone, a błyszczące i złote; podobnie jak szlachetny metal, od którego czerpie nazwę, jest bardzo drogim składnikiem. Używa się go do sporządzania takich eliksirów jak Złote Usta i Szczęścio-Waru.

Lokacje: wąwóz odkupienia