3 maj 2001

Z zielonej zatoki powrócił nad jezioro. Słońce stało już wysoko na niebie, więc zaczął poszukiwać cienia. Jak długo powinien tu jeszcze pozostać, bez ryzyka zmęczenia? Powrót do domu korcił, ale wciąż nie znalazł tak wielu ingrediencji jak mógł, wciąż miał trochę sił.
Wciąż pamiętał, gdzie w zeszłym sezonie rosły białe muchomory.
Wciąż pamiętał echo sporu sprzed kilku lat, wciąż pamiętał jak uśmiechała się gdy wypatrzyła czerwony kapelusz. Białe są cenniejsze - mówił jej, a ona starała mu się udowodnić, że czerwone są równie wartościowe. Gdy dotarł do szałasu, zacisnął mocno szczękę i postarał się nie mrugać. Przygotowując się do samotnej wyprawy nad jezioro, zażył końską dawkę eliksirów łagodzących objawy menady, w teorii nie powinien widzieć na jawie niczego i nikogo ze świata snów.
Ale gdy przymykał oczy, mógł sobie wyobrazić Asterin w szałasie, obracającą w dłoniach nożyk do grzybów. Wystawiającą twarz do słońca jak wąż wygrzewający się na głazie i odrobinę zirytowaną, gdy przyłapał ją na tym geście. Nie mógł o tym myśleć, bo ryzykował, że wspomnienia splotą się z wyobraźnią.
Nie mógł o tym myśleć, bo nie chciał wspominać i nadal nie był pewny czy powinien ją znaleźć. To było proszenie się o kłopoty, mniej przewidywalne niż kosztowanie własnych trucizn.
Przystanął, o dwa kroki przed szałasem. Z niedowierzaniem uniósł brwi, widząc na ścieżce czarne pióra.
Nigdy nie wierzył w znaki, ale czy martwy valravn na jego drodze mógł nim być?
Kucnął przy truchle ptaka. Wnętrzności miał wygryzione, ale oczy—oczy były całe. Nie zdążyły jeszcze wyschnąć ani wypłynąć, szczęście (albo znak) musiało mu dopisać.
Założył rękawiczki, wyjął nożyk i zapasowe fiolki z formaliną i precyzyjnie wykroił gałki oczne z głowy ptaka.  Zanurzył je we fiolce i starannie zabezpieczył, rad z cennego znaleziska.
A potem, by odkryć to, po co naprawdę przyszedł, ruszył dalej w stronę szałasu, widząc pod krzewem kapelusz pierwszego muchomora.  


2 x oko valravna, 1 x muchomor biały

The member 'Verner Forsberg' has done the following action : kości

---

'Ingrediencje (II)' :

Muchomor i fiolka z oczyma valravna znalazły się bezpiecznie w torbie, razem z resztą znalezionych nad jeziorem ingrediencji. Połów nie był obfity, ale składniki były cenne, a martwy kruk wprawił Vernera w irracjonalną radość satysfakcję. Znak. Dostał swój znak. Materialny znak.
Kiedyś już myślał, że wszechświat zesłał mu znak (choć nie wierzył w znaki) i że Asterin sama znalazła drogę do jego piwnicy, że przyszła trzymać go za rękę i zapewnić, że nie umrze, jeszcze nie teraz, nie dzisiaj, nie na zatrucie magiczne. Że jest z nim. Tyle, że rozpłynęła się wśród innych snów, gdy wyciągnął do niej dłoń. Co chwila sięgał do torby i obracał w palcach fiolkę z oczyma ptaszyska, wrócił się nawet by szturchnąć truchło butem.
Był materialny. W niego mógłby uwierzyć.
Nadmiar wrażeń i ekscytacji niechybnie pociągnie za sobą zmęczenie, ale miał jeszcze trochę sił, a przyszedł tu po muchomory. Klęknął wśród krzewów, odgarniając trawę, wypatrując kolejnych kapeluszy. Maj nie był sezonem, ale liczył na pojedyncze sztuki i nie zawiódł się. Do muchomora w torbie dołączył wkrótce kolejny, starannie ucięty nożykiem. Nie widząc żadnych innych w zasięgu wzroku wstał, otrzepał spodnie i obszedł szałas, rozważając nawet chwilę odpoczynku w środku... Nie. To byłoby nieroztropne. Mógł tu wypoczywać z Asterin, gdy był zdrowy, w innym życiu. Dziś powinien zdławić senność i wracać do domu. Jeszcze tylko jeden grzyb...
...dostrzegł go za szałasem, przy głazie, w miejscu, w którym niegdyś wystawiała twarz do słońca. Bał się przymknąć oczy, ale samemu na moment dał promieniom ogrzać własne policzki, a potem szybkim, triumfalnym ruchem wyciął z ziemi grzyba i ruszył w drogę powrotną do Midgardu.

2 x muchomor biały
zt

The member 'Verner Forsberg' has done the following action : kości

---

'Ingrediencje (II)' :