Isla Löve

O postaci

Vaasa Löve – matko, gdzie jesteś?

Viggo ♡ – przybraniec, norka



Henrik Vestergaard ♡ – bicie mojego serca

Inge Fjelde – muzyka mojego tańca



Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod.

Retrospekcje

Z kim
wpisz
Miejsce
wpisz
Status
niezakończone – nierozliczone (0P)

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua ut enim.

maj-czerwiec 2001

Z kim
Henrik Vestergaard
Miejsce
Midsommar: Skraj lasu
Status
zakończone – nierozliczone (5P)

- Jesteś! Och, naprawdę jesteś - zauważyła go z ulgą, choć ani przez chwilę nie wątpiła, że mu się uda. Cokolwiek ich łączyło, było szczere i silne, nawet jeśli wciąż dzieliła ich bestia złożona z niepokonanych kilometrów. Podniosła się z trawy akurat w momencie kiedy wstążka płynnie zaplątała się w girlandzie i Isla uniosła ją triumfalnie ku górze, obróciwszy się wokół własnej osi, dzięki czemu sukienka, zwiewna i lekka, załopotała jak ubrane w kolor powietrze.




Z kim
Henrik Vestergaard
Miejsce
Księgarnia Mimira
Status
zakończone – nierozliczone (6P)

Więc zamarła. Na środku przejścia pomiędzy regałami, zamrożona mirażem emocji, które opadły na nią jak ciężki welon - ekscytacją, ale i poczuciem niesprawiedliwości, bo nagle zrozumiała ile straciła lat, wypełniając wyobraźnię tym, co otaczało ją na co dzień: naturą i duchami, które w niej widziała. Tylko tym. Ale tu? Tu kryła się wyobraźnia tysięcy umysłów i Isla naraz nie umiała sobie z tym poradzić, nie mogła tego przetworzyć.




Z kim
Eira Bergdahl
Miejsce
Ulica sklepikarzy
Status
niezakończone – nierozliczone (1P)

Co w rzeczywistości było zamieszaniem pomiędzy ofiarą a złodziejem tożsamości, ona, nieświadoma i zbyt niedoświadczona, by dojść do takiego wniosku, uznała za sprzeczkę rodzinną. Zamrugała kontemplacyjnie, przyglądając się pnączom wyrosłym spod szpar w bruku, które okręciły się wokół kostki jednej z dwóch połówek, widziała wrzące między nimi emocje, które zwabiły ją ku sobie jak ćmę do płomieni.

lipiec-sierpień 2001

Z kim
Henrik
Miejsce
Przedpokój
Status
zakończone – nierozliczone (5P)

Nic jednak nie poszło po jej myśli. Wiele rzeczy za to wydarzyło się jednocześnie: najpierw dziecko zaniosło się wystraszonym nawoływaniem, wabiąc uwagę opiekuna, później zagrodził jej drogę barczysty mężczyzna o równie rdzawych włosach. Nawet mimo aury gwałtownie wypchnął ją z powrotem za próg, grzmiąco wymyślając jej od włamywaczek i obłąkanych, aż wtem wyzwiska przerodziły się we wściekłą kanonadę krzyku.




Z kim
Inge
Miejsce
Rybi staw
Status
niezakończone – nierozliczone (1P)

Współodpowiedzialny okazał się Viggo, wyślizgujący się z kieszeni jej karmazynowej sukienki, zgrabnie zeskakujący na ziemię i biegnący wraz z Islą w kierunku stawu, popiskując ochoczo do Ogórka, żeby gonił się razem z nim. Oczekiwał na nich ogromny bufet pełen kolorowych, leniwie krążących dań, a niksa z kolei chciała po prostu popływać.




Z kim
Björn
Miejsce
Arboretum
Status
niezakończone – nierozliczone (1P)

- Brzoskwinia zachorowała - odezwała się, przełamując ciszę, a to, o czym mówiła, odcisnęło na jej czole ledwo widoczną zmarszczkę zmartwienia. - Jej liście są pomarszczone jak palce, które zbyt długo były zanurzone w wodzie, pokryte… jakimś nalotem. A owoce zdają się cherlawe i zepsute - wyjawiła nieznajomemu, bosa, z norką przy nodze. Nie wzięła pod uwagę, że mógł być tylko zwykłym spacerowiczem, kimś, komu nic do tego, w jakim stanie znajdowały się rośliny objęte opieką ogrodów.




Z kim
Villemo
Miejsce
Sala za kulisami
Status
zakończone – nierozliczone (5P)

Wreszcie stanęła w szerokim paśmie naszpikowanym drzwiami, których szukała. Garderoby, niektóre opatrzone konkretnymi nazwiskami, inne bezimienne i dostępne dla wszystkich. Nie widziała dokąd zajrzeć, więc zaglądała wszędzie po kolei, aż dostrzegła złote włosy i odbicie twarzy w oświetlonym zwierciadle. To ona, tak! Serce Isli momentalnie napuchło od podziwu i bez zaproszenia weszła do pomieszczenia, zamknąwszy za sobą drzwi.




Z kim
Ilmari
Miejsce
Zapomniana świątynia
Status
niezakończone – nierozliczone (1P)

Dała życie czemuś rozszalałemu, co rozpasało się w swojej swawoli; wypełniła wolę mruczącej do niej magii, która buchnęła z niej jak grom, a teraz cieszyła się wolnością. Czy właśnie wpadła z deszczu pod rynnę? Pospieszywszy w kierunku opuszczonego budynku, dostrzegła kształt ludzkiej sylwetki, pociągnięcie pędzla zanurzonego w czarnej farbie na tle białej zamieci. Nie dość zatem, że stworzyła problem samej sobie, to również komuś jeszcze…




Z kim
Henrik
Miejsce
Sypialnia
Status
zakończone – nierozliczone (5P)

Warkot dobiegający z jego gardła boleśnie rozdarł jej serce na pół. Nie zbliżaj się? Na bogów. Nigdy tak do niej nie mówił, nawet podczas pierwszego spotkania brzmiał subtelniej, ale teraz ton jego głosu nie pozostawiał miejsca na domysły. Naprawdę odpychał ją od siebie całą postawą.




Z kim
Henrik
Miejsce
Jezioro Silmäjärvi
Status
zakończone – nierozliczone (5P)

Kwiaty chciały spić z niej słone łzy, ale zawodziły. Żaby swoimi koncertami powinny zagłuszyć pulsującą torturę serca, ale zawodziły. Miękki mech pod stopami miał przywrócić uśmiech na jej twarzy, ale zawodził. Fińskie duchy zawsze były wystarczającym wsparciem, towarzystwem, opoką, ale tym razem - zawodziły. Wszystko wokół niej zawodziło.




Z kim
Henrik
Miejsce
Jezioro Silmäjärvi
Status
zakończone – nierozliczone (12P)

Sporych rozmiarów kamień, na który po chwili natrafiła, faktycznie wydawał się nowy, nie obrósł jeszcze lepką membraną wodorostów ani nie przykuł uwagi wodnych żyjątek. Czyżby zjawił się tu, kiedy ona była w Midgardzie? Ale to na dziewięćdziesiąt procent niemożliwe, przecież kamienie nie chodzą. Więc skąd się tu wziął? Kto go tu zostawił? Isla zmarszczyła brwi i podpłynęła bliżej, aż nagle… Nagle zobaczyła to, co tak przemożnie wystraszyło jej chowańca. Bogowie! On się ruszał!




Z kim
Einar
Miejsce
Muzeum Sztuki Europejskiej
Status
niezakończone – nierozliczone (1P)

Wędrowała, oglądała, zwiedzała, przeżywała, aż nagle zza drzwi dobiegł ją chrobot łapek, które chwilę temu musiały się od niej oddalić, korzystając z niksowej nieuwagi - i zaraz potem szelest, dziwny, cichy, lecz w całkowicie pustej sali dudniący jak rzęsista ulewa albo trzask upadającego drzewa. Z trudem oderwała wzrok od obrazu i spojrzała przez ramię, dostrzegłszy Viggo, który wbiegał do środka, ciągnąc za sobą opakowaną w jasny papier kanapkę.




Z kim
Harpa
Miejsce
Las dębowy
Status
niezakończone – nierozliczone (1P)

Obserwowała ją od jakiegoś czasu. Istotę o nasłonecznionych włosach poskręcanych w ciasne serpentyny, wysoką, ale nie nazbyt wysoką, szczupłą, ale nie nazbyt szczupłą. Osamotnioną, cichą. Na tle lasu i jego szmaragdowo-brunatnych barw kojarzyła się z przechadzającą się tu i tam personifikacją zimy, bo chociaż w jej kosmykach mieszkało złoto, cała postawa szeptała o mroźnych fiordach, wodzie skutej grubą patyną kry i mieniącym się brylantowo śniegu.