Sirkku Järvelä

Czerwiec 2001

7 VI 2001 r.

Z kim
Nik Holt
Miejsce
Dziwna kamienica
Status
Zakończone – rozliczone (5P)

O opuszczonej kamienicy wiedziała już od dawna i odwiedzała ją już niejednokrotnie, a jednak... A jednak. Coś tu żyło, tętniło magią, której Siri nie rozumiała – a to ją przyciągało. Bo Sirkku nie lubiła nie rozumieć. To zaprowadziło ją po raz pierwszy do Eetu, to sprawiła, że spędzała z nim lata, to wreszcie kazało jej skrwawiać kolejne zwierzęta, ryjąc w nich – czasem dosłownie, nożem czy rylcem, a czasem tylko na płaszczyźnie magicznej – staranne rządki run. Teraz, tutaj, nie było szamana, który wytłumaczyłby jej tajemnice tego dziwnego miejsca, ale to Siri nie przeszkadzało.
Od dawna nie potrzebowała już Eetu Tauno.

7 VI 2001 r.

Z kim
Nik Holt
Miejsce
Dom Sirkku
Status
Zakończone – rozliczone (11P)

Zabrała ich do siebie ledwie Nik przyznał, że właśnie tego chce. Nie wstawała nawet – wymamrotała zaklęcie tak, jak siedzieli. Nie wahała się ani chwili. Skoro Holt był pewien, że chce się uczyć, ona była pewna, że chce uczyć jego. W ten sposób przynajmniej będzie miała pewność, że nikt go nie skrzywdzi – i że on sam siebie nie skrzywdzi.
Sirkku przejmowała się ludźmi bardziej, niż potrafiła to okazać.

9 VI 2001 r.

Z kim
Verner Forsberg
Miejsce
Dom Sirkku
Status
Zakończona – rozliczona (5P)

Na boso przeszła przez ogród – szczerze mówiąc, nie była pewna, gdzie zostawiła buty; niewykluczone, że w domu, na progu przeszklonych drzwi do łazienki lub tych do salonu - i zatrzymała się przy altanie, widząc już znajomą postać wyłaniającą się zza domu. Zmarszczyła brwi lekko.
- Verner. Co tu robisz? – rzuciła zamiast powitania, bo witała się raczej rzadko – i raczej nie z tymi, których znała tak długo, jak Forsberga.

12 VI 2001 r.

Z kim
Verner Forsberg
Miejsce
Kawiarnia Papier-mache
Status
Zakończona – rozliczona (5P)

Wracała z teatru okrężną drogą, tylko przypadkiem trafiając właśnie tutaj, pod kawiarnię, którą wspominał jej ostatni zleceniodawca. Nie planowała tu dzisiaj być, ale, z drugiej strony, samego wyjścia do teatru też nie planowała – podobnie jak tego, że zobaczy tam jego. Sama nie została dostrzeżona, co było dobre, nijak jednak nie zmieniało faktu, że wyszła ze spektaklu rozkojarzona i z jakimś dziwnym bólem kłującym ją pod żebrami.
Może dlatego przyszła właśnie tutaj. Może podświadomie szukała okazji, by przebudzony nagle, zupełnie dla niej niezrozumiały żal ująć w ramy doskonale znanych formuł i symboli, odcisnąć go na czyimś ciele i, tym samym, uwolnić samą siebie.
Może.

13 VI 2001 r.

Z kim
Verner Forsberg, Inge Fjelde
Miejsce
Nationaltheatret
Status
Zakończona – nierozliczona (4P)

[Nie była pewna, czy zgodziłaby się na to wspólne wyjście z Vernerem, gdyby wiedziała, że będzie to jutro, na tę samą sztukę, w dodatku z możliwością zdobycia autografów. Nie była pewna czy, gdyby pomyślała chociaż przez chwilę i przypomniała sobie, jak impulsywny potrafił być Forsberg – czy w ogóle wspomniałaby mu o teatrze, o Inge, o tym całym ciągu niefortunnych zdarzeń, przez który wylądowała pod ścianą kawiarni, przerażona, z wizją szalejącej fali niszczącej wszystko, co znała.
Z drugiej strony, to przecież nie był pierwszy raz, kiedy niefortunnie na coś się zgodziła, a Verner nie tracił czasu.
W efekcie, czy tego chciała czy nie (nie chciała; nie chciała tym bardziej, im bliżej byli teatru, sceny, orkiestry, jego), byli tu teraz, eleganccy w tłumie eleganckich ludzi, w całym tym blichtrze, wśród pięknych świateł, pięknych aktorów, pięknej historii, pięknej muzyki.

13 VI 2001 r.

Z kim
Verner Forsberg, Inge Fjelde
Miejsce
Jonsson Restaurant
Status
Niezakończona – nierozliczona (4P)

Wymykali się jak złoczyńcy w tanich kryminałach, pomyślała i myśl ta rozbawiła ją znacznie bardziej niż cokolwiek innego w ciągu ostatnich dni (tygodni? miesięcy?). Dziwna to jednak była radość, gorzka, zepsuta. Bawiło ją to, bo przecież byli złoczyńcami, przynajmniej ona i Verner – chociaż Inge też, jeśli uznać jego zniknięcie za zbrodnię przeciwko temu, co mieli lata temu, a teraz już nie. Bawiło ją, bo rzeczywiście wymykali się, dokładnie tak samo, jak niejednokrotnie robili to w czasie studiów, (często) zostawiając cichaczem innych znajomych tylko po to, by wrócić do swojego stada, do Vernera-Siri-Inge; (czasami) uciekając ze zbyt nudnych imprez studenckich; (rzadko) zrywając się z ostatnich danego dnia wykładów. Bawiło ją to, bo w jakimś sensie to było tak, jak dawniej, jak kiedyś, gdy wciąż jeszcze byli razem, gdy byli Vernerem, Sirkku i Inge, a nie tylko Vernerem i Sirkku.

15 VI 2001 r.

Z kim
Ruben Abildgaard
Miejsce
Galeria Forbannelse
Status
Niezakończone – nierozliczone (2P)

Nigdy nie odwiedzała miasta bez potrzeby. Midgard dusił ją, tłamsił w sposób, którego nie umiała wytłumaczyć – a który ustępował parę długich kroków za jego granicami, znikając zupełnie dopiero na granicy lasów, jej lasów. Te kilka lat temu, gdy wciąż jeszcze uczyła się życia w nowym dla siebie miejscu – nowych zapachów, nowych smaków, nowych ludzi, nowych reguł – sądziła, że to kwestia przyzwyczajenia. Że, gdy oswoi Midgard tak, jak mogłaby oswoić dzikie zwierzę – że wtedy poczuje się w nim jak u siebie.
Teraz wiedziała już, że to zupełnie nie o to chodziło. Była dla Midgardu obca i Midgard był obcy dla niej. Nie sądziła, by kiedykolwiek miało się to zmienić.

16 VI 2001 r.

Z kim
Asterin Eggen
Miejsce
Polana przy jeziorze
Status
Zakończone – rozliczone (5P)

Nie była pewna, jak wiele czasu spędziła na polanie, nim zaczęły swędzieć ją pierwsze ugryzienia tutejszych meszek i nim polnych kwiatów oszołomił ją już wystarczająco, by przestała myśleć. Nie dosłownie, oczywiście – głowa Sirkku rzadko kiedy tak naprawdę zwalniała, choć niewiele emocji znajdowało swoje odbicie na delikatnej twarzyczce trucicielki. Wystarczyło jednak, by cały ten kalejdoskop myśli zatrzymał się na moment, pozostał w jednej konfiguracji, a Siri robiło się lepiej. Spokojniej. Zaczynała czuć się bezpiecznie, komfortowo mniej więcej tak, jak czuła się przy Vernerze, gdy ten brał ją pod swoją opiekę i gdy przez chwilę nie musiała się niczym martwić. Podobnie potrafiła czuć się też przy Niku – choć, co jasne, mimo wszystko w trochę inny sposób – i wyobrażała sobie, że tak samo (lub lepiej) mogłaby czuć się przy Inge, gdyby ten nie zniknął bez słowa te lata temu.
Nie chciała o tym myśleć. Nie po to tu była.

18 VI 2001 r.

Z kim
Nik Holt
Miejsce
Dom Sirkku
Status
Niezakończone – nierozliczone (5P)

Gdy poprzedniego dnia Nik wpadł do niej bez zapowiedzi, wpuściła go (jak zwykle), nakarmiła (jak zwykle) i zrobiła mu miejsce przy sobie (też jak zwykle). Holt niczego konkretnego od niej nie chciał, ona od niego też nie, ale na tym to przecież polegało – czasem chcieli po prostu pobyć, więc byli. Prosty, zupełnie przejrzysty układ, który działał już tak od lat, więc nie było powodu go zmieniać.