Niedaleko samego jeziora, zanim jeszcze luźno rozmieszczone drzewa przejdą w las, znajduje się niewielka polana, która, choć szczodrze porośnięta barwną roślinnością, wśród której znaleźć można zapewne liczne gatunki lecznicze, rozmieszczona jest na terenach podmokłych. Miękka, uginająca się pod naciskiem stóp ściółka nierzadko okazuje się wyjątkowo zdradliwa, szczególnie dla tych mniej uważnych spacerowiczów, którzy, ruszywszy przed siebie, nie upewnili się o stabilności gruntu. Na samym środku polany bagniste podłoże z kolei przechodzi w głęboką kałużę, która ciągnie się, niby ukryta wśród traw rzeka, aż do umownej granicy z lasem.