powróciłem ze swoich wojaży z głową pełną klarowności oraz wiedzy, która w Midgardzie nie byłaby mi dostępna. Chociaż wyjazd był udany, a badania nadwyraz satysfakcjonujące, to z pewnością brakowało mi naszych częstych rozmów i Twojego towarzystwa. Przepraszam, jeśli psuję Ci tym plany i oczywiście możesz z czystym sumieniem mi odmówić, jednak chciałbym się z Tobą spotkać, aby móc na żywo opowiedzieć Ci o moich przygodach. Z chęcią również usłyszę o Twoich dniach, które jeszcze pozostają dla mnie tajemnicą.

Jeśli nie niszczę żadnych Twoich ciekawszych planów, to spotkajmy się wieczorem w tym samym miejscu, co zawsze. Do, mam nadzieję, rychłego zobaczenia,

mam Ci coś ważnego do przekazania. Musimy porozmawiać. Najlepiej szybko. Chodzi o Homera, nie zwlekaj.
Będę na Ciebie czekać jutro od świtu do zmierzchu,

Wszystko przekazałam komu trzeba. Wreszcie. I tak długo trzymałam Twoje występki, szantaże i nachodzenie w tajemnicy.

Na Twoim miejscu bałabym się wychodzić na ulicę, więc najlepiej wynieś się z Midgardu jeżeli życie jest ci chociaż trochę miłe.

To moje ostatnie ostrzeżenie, warunkowane tylko dawną sympatią, którą do ciebie czułam.
Nie tylko dla mnie jesteś nikim, Petter. Zmiotą cię z tego świata jak śmiecia.

po pierwsze – spierdalaj. Moje mieszkanie jest z pewnością pięć razy większe niż ta Twoja mysia dziura w której mieszkasz. Nie musisz być aż tak zazdrosny, słońce.
Po drugie – od pół roku nie mam żadnych stałych planów, ciekawe dlaczego. Mam nadzieję, że słuch cię nie zawodzi i to faktycznie będzie warte zachodu, a przede wszystkim, że tych dwóch imbecyli będzie dalej żywych i cokolwiek będą w stanie wybełkotać.
Przyjdę.