jak sam zapewne rozumiesz, praca naukowa, zwłaszcza w Instytucie, wymaga dużych nakładów czasowych, zajmując większość moich dni i nigdy nie ukrywałam przed Tobą tego faktu. Zapewne jesteś również świadomy sytuacji mojego klanu - nie traktuj więc proszę tego personalnie. Przyszło mi również na myśl, iż na rękę będzie Ci moja nieobecność w Danii, a mnie pozwoli skupić się nad najnowszym projektem.

Znam położenie wspomnianej kawiarni, będę punktualnie. Nie sposób jednak obiecać braku emocji, gdy poruszany temat bezsprzecznie i mocno się z nimi wiąże. Wyrażam jedynie nadzieję, że tym razem uda się je chociażby załagodzić.

Doszły mnie słuchy, że poznał Pan naturę relacji między Amandine a mną i został poproszony o utrzymanie dyskrecji - mam nadzieję, że jest Pan człowiekiem słownym. Są powody, dla których informacja ta nie jest jawna i wolałbym, by tak pozostało.
Rozmawiając z nią, nietrudno jest zauważyć, że Amandine wbrew rozsądkowi, jaki należałoby zachować względem przedstawicieli klanów nie mając odpowiedniego nazwiska, darzy Pana jakąś dozą sympatii. Moja córka, chociaż nad wyraz kompetentna i bystra, przez swój młody wiek nie miała okazji doświadczyć lub oglądać okropieństw jakie robią sobie ludzie i jest w tej kwestii jeszcze dosyć naiwna.

Jeśli dowiem się, że zranił ją Pan w jakikolwiek sposób, nie będzie takiej siły na niebie i ziemi, która powstrzyma mnie przed sprawieniem, żeby pożałował Pan dnia, w którym się urodził - pański status, podobnie jak i każdego klanowca, nie jest tak potężną tarczą, jak lubicie sądzić.