Wiem, że czasami lepiej odciąć się i znosić smutek w odosobnieniu. Sam przecież jestem taki sam, zwykle nie dzieliłem się w końcu żadnymi problemami ani z Tobą, ani z naszej świętej pamięci babcią. Ciężko mi jednak spędzać czas w pustych pomieszczeniach naszego mieszkania i żywię nadzieję, że kiedy znajdziesz chwilę zostaniesz na dł odwiedzisz starego ojca zamkniętego w starych murach.

Piszę jednak głównie po to, byś nie myślała, że zapominam w życiu o rzeczach miłych. Mija w końcu kolejny rok kiedy mogę się cieszyć tym, że mam tak zdolną i zaradną córkę. Kiedy ten list dotrze do ciebie, pewnie będziesz jeszcze spała, jednak chciałbym, by moje najlepsze życzenia poprawiły ci humor. Wiesz jak fatalny bywam w pisanym słowie, ale ułożyłem dla ciebie wierszyk...


Przygotowałem dla Ciebie korvapuusti. Wiem, że je lubisz. Dzisiaj pewnie będą najsmaczniejsze, ale jeżeli będzie trzeba, pewnie dotrzymają do jutra, albo i dalej. Będą na Ciebie czekać. Ja też czekam.

Twój staruszek wspominał jeszcze przed urlopem, że piętnastego obchodzisz urodziny. Pomyślałem, że skoro już w głowie pojawiła mi się ta data i łaziła za mną natrętnie nie chcąc się odczepić, to odezwę się do Ciebie i napiszę kilka słów.

Wszystkiego dobrego młoda, nie pakuj się w kłopoty. albo bądź przynajmniej rozważna. Skończ medycynę, nawet z wyróżnieniem, żebym później nie musiał bać się na oddziale, że wpadnę pod opiekę Sorsy.
Twój ojciec mówiąc o Tobie i Twoich poczynaniach ma jakieś dziwne iskierki w oczach. Mam nadzieję, że faktycznie wszystko u Ciebie dobrze i że podrosłaś, kiedy ostatnio Cię widziałem ciągle byłaś okropnym skrzatem.

Poza tym... Trzymaj się, bo wiem, że mieliście z ojcem trudny okres w życiu. Wyrazy współczucia, Klaro, bardzo mi przykro z powodu odejścia Twojej babci.

Jeśli będziesz miała chęć pogadać, daj znać.

Trzymaj drobiazg, zawsze paliłaś paskudne fajki.


List napisany ładnie, równo, pachnie tytoniem. Do koperty wrzucony został własnoręcznie skręcony papieros.

Widzisz! Chyba czasami jednak potrafię zrobić coś, co wymyka się schematom. Co do naszego ostatniego spotkania... Niecałe pół roku. Chyba jakoś tak, choć przyznam, że niewiele pamiętam, bo byłem wtedy świeżo po powrocie do służby. Z resztą, Untamo na pewno Ci opowiadał. Było kiepskawo, ale już w miarę się pozbierałem. Tym bardziej doceniam rolę wsparcia życzliwych osób. Może dlatego po części napisałem. Nie, to wcale nie kwestia Twojego staruszka i jego ciągłych opowieści na Twój temat (aczkolwiek data utkwiła mi przez niego w głowie). Inna sprawa to to, co was ostatnio spotkało. W każdym razie, mam nadzieję, że będzie lepiej. Z czasem. Czas jest ważny.

Facet od praktyk? Czyżbyś znalazła w końcu kogoś, komu nie dasz rady? Nie wierzę. Zupełnie.

U mnie chyba w miarę stabilnie, poza tym, ogrom pracy, ale to tak jak i u Untamo, nim poszedł na urlop.

Co do palarni, czy spotkania w ogóle, czemu nie. Zwykle zdarzało się nam wpadać na siebie w różnych dość... dziwnych sytuacjach, lub podczas rodzinnych obiadów u mojego dziadka.

Wreszcie wróciłem do pracy po urlopie. Chociaż zamiary urlopowe były dobre - odpocząć i pozbierać myśli oraz samego siebie po budzącym smutek wspomnieniu babci - urlop ten mi nie służył. Na przyszłość wolałbym chyba brać na siebie jeszcze więcej, nawet nudnej i papierkowej pracy, byle tylko zająć myśli. Może i popełniać mniejsze czy większe błędy na skutek bycia nieco rozdrażnionym, jednak ostatnia sytuacja z Twoim kolegą... Nigdy nie powinna mieć miejsca.
Gdybym był zmęczony po pracy, gdybym miał coś innego co mogłoby zajmować moją głowę, nie zareagowałbym na jego ostry ton w ten sposób. Wolałbym jednak nie rozmawiać o tym więcej, a jedynie przeprosić, że prawdopodobnie napsułem opinię o twoim ojcu i stworzyłem wizję mnie-furiata. Ochłonąłem i żałuję.
Pewnie zrobiłbym to drugi raz, myśląc, że w ten sposób ratuję ci skórę, ale drugi raz też żałowałbym.

Kiedy jednak wszedłem do siedziby, wręcz od razu oberwałem rykoszetem pytań. Ratatoskr, na Odyna - ktoś to jeszcze czyta? Wiem, że jako Kruczy Strażnik powinienem być n bieżąco z dużą liczbą źródeł informacji, jednak na wszystko co święte - ta gazeta to niesamowity szmatławiec, co nie zmienia się od lat. Ale widziałaś? Wspomnieli nawet o mnie, psia mać - na co to wszystko? Teraz koledzy w pracy zaśmiali się z mojej żarliwości i dodali mi łatkę pracoholika. Widać, że są młodzi - za moich czasów moja postawa była zwyczajna pracowitością, a dla nich, leniów patentowanych jest już tylko uzależnieniem i ekstremizmem...

Sigge Holmquist jednak... Znasz go? Ja nie znałem. Ale to prawda, że pojawił się na tej aukcji i uchlał się do nieprzytomności. Rozumiesz? Ta gazeta chociaż raz powiedziała prawdę. Co prawda bycie owiniętym w pnącza to określenie nieco na wyrost, ale ten gówniarz faktycznie przeholował. Zalał się biedny winem tak, że na koszuli jego wyglądało ono jak plama krwi. Ta dziewczyna co wzniosła alarm na temat morderstwa... Ona go rozpoznawała. To podobno jakieś bożyszcze młodzieży. Ty jesteś moją młodzieżą, więc powiedz mi - czy objawem starości jest nieznanie go? Powinienem się wstydzić czy zacząć chodzić o lasce?

Swoją drogą, co do upływających lat... Kupiłem sobie okulary. Korekcyjne.
Wreszcie widzę drobny druczek na alchemicznych buteleczkach. Ocenisz kiedyś jak w nich wyglądam...

Dziękuję Ci za pamięć!

Papierosy zachowam na nasze następne spotkanie.

Mam nadzieję, że u Ciebie wszystko dobrze.