07.02.2001

Wpisani w obraz świata, tkający swoje życie w tle wielkich wydarzeń; trwający. Bohaterowie opowieści ku przestrodze, czarne charaktery mrocznych historii snutych przy kominku. Przedstawiani zawsze jako wrogowie, jako istoty walczące o niewinne dusze, toczące wiecznie pojedynki o istnienie ludzkie. Wpatrywała się w oczy wroga, które płonęły żarem emocji, zmieszanych ze sobą niczym w wielkim kotle nad ogniskiem. Nie gasili ognia, zamiast tego dokładali kolejne polana. Żar zaś zaczął obejmować całe ciało, wchodził podstępnie pod skórę, gotował dziką krew, która kierowała jej działaniami. Powoli splatali dalej sieć swoich losów, tworzyli przedziwny wzór, którego nadal w pełni nie potrafiła określić. Kusiło ją to co czuła kiedy oddawali się pożądaniu; chciała znów to poczuć, ten moment gdy szalejąca, uwolniona w pełni aura nie pętała umysłu, nie odbierała widzenia, nie zatruwała odbierając wszelką świadomość. Marionetki zostawiała w podziemiach, tam gdzie było ich miejsce, gdzie Wahlberg wyciągał z ich kieszeni złote monety. Poza, chciała poczuć coś prawdziwego, chociażby namiastkę, iskrę by zrozumieć, by wiedzieć.
Nie musiał rozumieć, trawiony złością i oburzeniem spalając w sobie pełną odrazę, był prawdziwie namacalny. Dotyk mógł zostawić ślad, choć czy tylko na chwilę czy na dłużej, czy jedynie trwał przez jakiś czas, by zaraz zniknąć zmyty jej naturą. Zaborczy błysk, zmieszany z tlącą się iskrą gniewu odebrała na chwilę oddech, podobnie jak kolejny pocałunek, który spoczął na miękkich wargach. Wypowiedziana prośba, przyjęte zaproszenie i złożona obietnica chwili zapomnienia. Choć przez chwilę zostaną razem; wbrew porządkowi świata boskiego i ludzkiego będą trwać w tej melodii, póki znów nie zostaną rozdzieleni. Dłonie wplatając w gęstwinę włosów poddała się naporom rąk, nie zważając na pełne rubinowego płynu kieliszki, które wcześniej napełniła. Pragnienie było zbyt pochłaniające by zajmować się trywialnością spraw, gdy pasja odbierała rozum, ale nie zatracała go. Świadomi swoich występków, działający na jawie, łamali po raz kolejny odgórnie zapisane zasady świata. Łapczywie sięgała ust, spragniona ich smaku, wdychając zapach skóry, delektując się bliskością, złamanym dystansem, nie tylko ciał ale świadomości prawdziwości jej oblicza. Kolejne łańcuchy niedomówień opadły, wyzwoliły cząstkę jestestwa. Gorące usta złamały zespolenie warg, wyznaczając drogę wzdłuż szczęki, aż do zagłębienia w szyi, gdzie pulsowała mocno krew. Złakniona bliskości, pragnąca zanurzyć się w szaleństwie tańca, który ostatnio ją porwał. Równie zachłanna, bo spragniona tego co było zakazane, co pozostawało w sferze marzeń. Prawdziwych doznań.
Zostanie, na krótko, na chwilę, ale zostawi po sobie ślad.