Jeżeli się na mnie gniewasz, to się nie dziwię. Sam się na siebie gniewam. W sumie jeżeli nie chcesz gadać to też zrozumiem. I właśnie dlatego piszę, a nie przychodzę. Jak chcesz to wyrzuć to, spal, nie wiem - zatkaj tym papierkiem gębę jakiemuś durniowi albo mi kiedy znowu zacznie szczekać za głośno.
Wiem, że to trochę bez szacunku i że zaraz ktoś okrzyczy mnie, że jestem starym tchórzem, bo nie umiem stawić się twarzą w twarz, ale tak jest chyba łatwiej. I pewnie bezpieczniej, bo na przykład nie mówię w emocjach tego, czego nie chcę, tylko dobieram słowa ostrożnie, powoli, mogę wszystko przemyśleć... Chyba wiesz do czego zmierzam.

Nie chciałem sprawić ci przykrości, ale wiem za dobrze wręcz, że ją sprawiłem, PODKRESLAM GRUBĄ LINIĄ przepraszam. Zaczyna się już trzeci dzień kiedy myślę o tym, jakim okazałem się pacanem. Nie chcę tłumaczyć się gorszym dniem, bo to dziecinne.
Jedno co powiedziałem jednak jest całkowitą prawdą i wyszło prosto z mojego serca - nie pasujesz do siedzenia w śmierdzących starymi papierami archiwów czy robótek administracyjnych. Sto razy lepiej byłoby gdybyś jak dawniej była z nami. Jestem staroświecki, nie lubię gdy ktoś zarówno przestawia mi w domu meble, jaki i zabiera ludzi, w którymi lubiłem pracować.

Nie dość, że stary, to sentymentalny. Kurwa jego mać, co?
Ale dobra - wybacz staremu dziadowi, zanim pójdzie na emeryturę.

widzę: nie wymigam się od usprawiedliwień, jestem jednak pewien, że dziennikarze i redaktorzy Ratatoskra ucieszyliby się ponad miarę, wiedząc, że zaglądasz głębiej pośród karty ich gazet, używając ich – jak Odyn przykazał – do czytania, a nie, jak większość z nas, jako niepotrzebne zarzewie pod ognisko. Nie wiesz nawet, jak cenią sobie takich wiernych fanów! Mimo wszystko mogę chyba stanąć ramię w ramię z twoim zdziwieniem, sam przysięgałem sobie przecież, że nieprzyjemne rozmowy pokroju tych, które uparcie i bez powodu bezustannie pragną przeprowadzać ze mną media, zostały zagrzebane wraz z niechybnym upadkiem mojej kariery. Znasz mnie jednak przecież, choćby w jakimś małym aspekcie, który pozostał mi ze sztubackich lat w akademii, wiesz, że w w ucieczkach i unikaniu zobowiązań jestem wyjątkowo słaby, a dziennikarze, jak nikt inny, potrafią złapać człowieka z zaskoczenia.


PS. Prosiłbym Szanowną Panią Nykänen, aby wstrzymała się przed wysyłaniem mi niepotrzebnych wiechci papieru, gdyż zbyt łatwo i absolutnie niecelowo trafiają one do kosza.