01.07.2001

Wstąpienie do panoptikonu było dziś aktem pewnej desperacji. Nastoletni Verner omijał ten lokal szerokim łukiem, uznając go za dziwaczną ekstrawagancję — miał w swoim życiu okres, w którym usiłował wtopić się w normalność. Na studiach zaczął zaglądać tutaj najpierw sporadycznie, a potem częściej, zaintrygowany zmieniającym się asortymentem. Przewróciłby oczyma, gdyby ktoś wytknął mu podatność na reklamę lub hazard, ale był podatny na dreszcz ekscytacji i na poczucie, że kupuje coś wyjątkowego. Po diagnozie menady bywał tutaj codziennie, choć wcale nie nazwałby tego uzależnieniem ani nic — po prostu szukał lekarstwa, tak jakby mógł je znaleźć w tym przedziwnym sklepie z mydłem i powidłem (nie przyznał się swojemu psychologowi do tych środków desperacji, w duchu widząc jak Henrik uśmiecha się z politowaniem i tłumaczy mu coś o kompulsjach wygłuszających stres, durny pacan). W zamian kupił księgę o hieroglifach egipskich (nie wiedział po co), sporo ingrediencji roślinnych (bardzo przydatne) oraz jedne z najdziwniejszych zegarów i budzików w swojej kolekcji.
Potem na jakiś czas przestał.
Aż przypomniał sobie o sklepie, gdy dostał recepturę zaginionego eliksiru i próbował wraz z Asterin odtworzyć wymagane ingrediencje. Łuska selmy, zaciskał szczękę z irytacją, zastanawiając się gdzie kupić lub znaleźć część ciała mitycznego stworzenia. Do sklepów z ingrediencjami alchemicznymi miał zamiar zajrzeć na końcu, najpierw spróbuje szczęścia z roślinami nad jeziorem lub w lesie, nie chciał wszak by sprzedawcy zapamiętali, że Verner Forsberg kupuje coś niestandardowego. Ale tu... w Panoptikonie znajdował już cenne ingrediencje, ale zawsze uważał to za znalezisko, a sprzedawca nigdy nie zadawał pytań. Wstąpił więc do sklepu, szukając szczęścia, ale nigdy nie miał w życiu szczęścia i żadnych roślin ani łusek selmy nie było dziś w asortymencie. Już miał wyjść, gdy jego uwagę przykuł sygnet, całkiem ładny. To pierścień szczęścia - reklamował sprzedawca, a Verner nie do końca w to wierzył, ale i tak go kupił. Pasował do biżuterii, którą niedługo podaruje Asterin i nieźle wyglądał na jego własnej dłoni.

Verner z tematu

The member 'Verner Forsberg' has done the following action : kości

---

'k6' : 4

02.07.2001

Nie zmrużył w nocy oka, zaaferowany niespodziewanym gościem w swoim domu. Gościem. W domu. To wszystko zdawało się oksymoronem albo koszmarnym snem, nawet jeśli spędzone z Islą chwile były miłe. Rano poszedł do pracy i wracał z pracy pieszo, podświadomie odwlekając powrót do domu i usiłując przećwiczyć słowa, w których skłoni ją do powrotu do Finlandii. Nie był w stanie jej odmówić wczoraj (nie był w stanie jej odmówić, myślał, a zimny dreszcz przebiegał mu po plecach), bo była przemęczona i ranna, ale może dzisiaj obydwoje będą w lepszym stanie?
Nogi odruchowo poniosły go przez ulicę handlową i zatrzymał się, gdy minął Panoptikon. Jedno ze swoich ulubionych miejsc w Midgardzie. Pokazał już Isli Księgarnię Mimira i może powinien się wstrzymać z wizytą tutaj, ale jutro asortyment będzie przecież inny, a jeśli coś mogło poprawić mu humor to przeglądanie ksiąg i oglądanie ekstrawagancji. Tak od lat radził sobie z zagłuszaniem emocji i z samotnością, odkąd przybył do Midgardu — bezbrzeżnie przerażony Anglik, który mógł na chwilę zapomnieć, że całe jego życie było i będzie kłamstwem. Zapomnieć, bo był wtedy oszołomiony miastem, magią, wolnością. Wszystko zdawało się ciekawe: ludzie, ulice i sklepy. Po latach nawykł już do miasta, ale wciąż miał swoje ulubione miejsca, ciekawe i nieprzewidywalne.
Sklep powitał go dziś zapachem książek. Uśmiechnął się do Gunnara jak do starego znajomego, jednooki klient do jednookiego sprzedawcy. Czasem zastanawiał się, czy sprzedawca też jest obdarzony magią Odyna, a historia o urodzeniu się bez oka jest zręcznym kłamstwem. Nie pytał i przychodził tutaj z opaską na oku. I, na wszelki wypadek, starał się nie myśleć… zbyt wiele.
- Nadal pragnie pan poszerzać magię defensywną? Mam starą księgę, o zabezpieczeniach... -  odezwał się sprzedawca, jakby czytał jego myśli (ugh) albo jakby po prostu znał jego upodobania. Zabezpieczenia i skóra selkie, to byłaby doskonała księga, ale takiej jeszcze nikt nie napisał. Może zrobi to kiedyś Henrik, ale pewnie nie, brakowało mu odwagi.
Kupił księgę o magii defensywnej i użytkowej bez namysłu. Dopiero na ulicy pomyślał, że powinien nałożyć na skrzynię ze skórą nowe pułapki.

Henrik z tematu

The member 'Henrik Vestergaard' has done the following action : kości

---

'k6' : 3

co mi panie dasz

The member 'Lovise Myhre' has done the following action : kości

---

'k6' : 1