niektóre sprawy potrzebują czasu, aby dojrzeć. Nie będę ukrywał, że w tym wypadku mam dość mieszane odczucia względem starego prawidła. Kreślę te słowa bez krztyny nadziei, zwłaszcza po naszym ostatnim spotkaniu, podczas którego pokazał Pan dobitnie, gdzie przeznaczył miejsce dla dobroci i wyrozumiałości, których miałem dla Pana od lat ponad miarę.

Niektóre sprawy, by zyskały odpowiedni kształt, potrzebują czegoś więcej niż tylko czasu. I więcej, niż słów. Nie uważam się za człowieka, który dysponowałby wystarczająco przekonującym arsenałem tych ostatnich... Co zaś tyczy się czynników dodatkowego nacisku, każdy powie, że nie zwykłem mieszać się w tak perfidny proceder. W jakiś sposób zdaje mi się to obrzydliwie prostackie. Nie jestem też człowiekiem wierzącym, abym wznosił modły o cud. Choć czasami los nieprzewidywalnie układa się dość korzystnie, formuje rzeczywistość podług naszych pragnień.

Widzi więc Pan, że niewiele mi pozostało, mogę jedynie znów podjąć nieudolną próbę rozmowy, nim wycofam się ostatecznie z patronatu nad Pańską niezwykłą karierą.

W geście dobrej woli zapraszam, abyśmy spotkali się dziesiątego lutego w klubie "Biały Kruk".

Mam nadzieję, że pozostaje Pan w pełni zdrowia.