Powstanie Grobowca Helligsted datuje się na około XVI wiek, choć prace nad jego powstaniem zaczęły się niemal sto lat wcześniej, kiedy okazało się, że w kopalni położonej na zachodnim zboczu Gór Bardal doszło do tajemniczej tragedii, na skutek której zamieszkujące ją koboldy zniknęły w niewyjaśnionych okolicznościach. Ogromny teren opuszczonej kopalni postanowiono przerobić – stosunkowo trudny dostęp do jej wnętrza stanowił jeden z głównych, najważniejszych jej atutów przemawiających na korzyść grobowca, w którym składane miały być szczątki najwybitniejszych przedstawicieli galdryjskiej społeczności: uczonych, artystów i twórców galdryjskiej kultury, ale również zasłużonych członków Kruczej Straży, Rady i wreszcie samych jarlów wraz z ich najbliższą rodziną, jeśli taka byłaby ich wola. Z zewnątrz wejście do grobowca wydaje się niemal niemożliwe – olbrzymie, kamienne drzwi wydają się niewzruszone, na wieki strzegąc umieszczone w środku prochy widzących, wystarczy jednak, by godar upuścił odrobinę swojej krwi na znajdujące się u wejścia wyżłobienie, by kamienna płyta odsunęła się, wpuszczając do wnętrza góry żałobników. Ściany grobowca zdobione są w wizerunki bóstw, pod którymi znajdują się nisze z urnami.