Samotna Wieża nie doświadczyła wielu remontów od chwili, kiedy oddano ją do użytku – nie będzie błędnym stwierdzenie, że dokonane w niej zmiany były najwyższym aktem oszczędności, a podejmowane prace renowacyjne wdrażano w ostatecznych momentach, takich jak ewidentne przecieki czy dziury w ścianach. Przebywając w niej, każdy odczuwa wrażenie przenosin do historycznej epoki. W wilgotnym, nieprzyjemnym powietrzu unosi się zapach stęchlizny, a stosunkowo niewielka liczba kominków sprawia, że wiele pomieszczeń jest równie chłodnych jak aura panująca na zewnątrz. Wieża jest stosunkowo wąska – w chwili minięcia bramy oczom ukazuje się pomieszczenie, którego centralną oraz największą część zajmują masywne, spiralne schody. W dalszej części, korytarze rozgałęziają się na gabinety wyżej postawionych łowców. Piwnice budynku skrywają spiżarnię, a także sekretne przejścia, wiodące w stronę podziemnej sieci krętych tuneli.