Sypialnia — mniejsza od salonu, chociaż wciąż większa od łazienki — ulokowana została na końcu korytarza, z dala od każdego i wszystkiego. Pomieszczenie nasiąkłe znoszoną wonią męskich perfum, pokolorowane słońcem wpadającym przez przeszkloną taflę sporego okna; pokój, gdzie podrapana biel ścian splata się ze starymi cegłami, na których zawieszono kilka półek, dzisiaj zastawionych przedmiotami znoszonymi przez Halle czy doniczkami podarowanymi przez Asterin. Łóżko podpierające ścianę zajmuje zdecydowaną część przestrzeni, chociaż przeważnie pozostaje zimne oraz nietknięcie obecnością właściciela. Za to gdzieś w trzewiach potężnej, mahoniowej szafy można natrafić na starą szkatułę chronioną dodatkowo zaklęciem, by nikt niepożądany nie zdołał dobrać się do zawartości i jedynie Magnus wie, wewnątrz skrywają się strzępy jego przeszłości.