W kawalerce brak oddzielnej sypialni, za dnia pokój staje się salonem i łóżko służy za kanapę - okrytą pościelą, by nie było widać dziur w tapicerce. Niegdyś białe ściany są odrapane ze starości, a podłoga nadgryziona zębem czasu. Pomimo okropnych warunków i braku gości, Ulrik stara się utrzymywać to miejsce w czystości i zawsze po wojskowemu ścieli łóżko. Znajduje się tu też wyjście na miniaturowy balkon, dzielony z sąsiadką.