Nie odpisuję, a zwracam. Nieładnie kłamać. Chcesz ciekawostkę? Robię to, na co mam ochotę.

Gdybyś był w mojej głowie, rozumiałbyś. Gdyby było to dla ciebie satysfakcjonujące, nie pisałbyś kolejnego listu. Ludziom jest zawsze mało. Spala ich niedosyt. Spójrz na siebie. Spójrz jak się głowisz. Nie potrafisz odpuścić. Wystarczyło, że zostawiłem notatkę i podarunek.
Dalej byłbyś chętny, żeby cokolwiek mi wybaczyć, gdyby się okazało, że to ja się teraz tobą bawię?
To arnika górska. Jest dobra na wiele dolegliwości. Na problemy sercowe również.

Bardzo nieroztropnie kierować się do mnie pełnymi danymi. Łapczywie, jakbyś nie potrafił powstrzymać głodu desperacji. Wspominasz o wierze. Liczysz, że bogowie wybaczą? Odpuszczą czynioną lekkomyślność? Popełniane głupstwa? Wykorzystaj arnikę górską. Powinna pomóc na uderzenia gorąca, które najpewniej odczuwasz. W gorączce pisze się przecież podobne ekscesy. Takiej ulgi poszukiwałeś? Nie widzę tu satysfakcji. Gdyby była, sam byś ukrócił trwającą zabawę. Nie przechowam wiadomości od ciebie. Równie dobrze możesz się obudzić pewnego dnia i uznać, że odpowiedzi były wytworem szaleństwa.

Desperatowi nie potrzeba dużo. Zadowoli się najcichszym szumem liści. Przypisze wyjątkowe zastosowanie zwyczajnemu odłamkowi kamienia. Nigdy nie wiesz, kiedy zamilknę. Urok niedostosowywania się do czyichś oczekiwań. Twoich również.

Wybaczanie sobie jest pozbawione sensu. Nie umiesz uciec przed słabością. Ponownie popełnisz ten sam błąd. Znajdź się bliżej zaludnionych terenów. Nie dziczy.

Sprawdzam cię. Sprawdzam, do czego jesteś zdolny się posunąć.
Możesz uznać, że winę ponosi monotonia.