Droga do rozległych ogrodów zamkowych prowadzi już od samych wrót Sanktuarium, poczynając od szerokiej kamiennej ścieżki, a kończąc na rozwidlających się wąskich alejkach, które z lotu ptaka tworzą skomplikowaną sieć nici, otulających liczne połacie zieleni. Ścieżki przylegają do pobliskiego lasu, prowadzą do brzegu wyspy, czy, jak w przypadku najbardziej obleganego miejsca, kończą się na magicznej fontannie, emanującej snopami światła nocą. W zakątkach niektórych alei kryją się też monumenty bogów nordyckich, świadcząc o religijności klanu.