Sierpień rozpala Midgard jak nigdy wcześniej, przesycony gorącem, które zdaje się tlić nie tylko w powietrzu, lecz również w sercach jego mieszkańców. Parki, wciąż pełne żywej zieleni, kryją w swym cieniu strzępy szeptów o tajemniczych aberracjach, które stopniowo zbliżają się do miasta, budząc trwogę wśród zwykłych obywateli. Komisja do Spraw Niemagicznych próbuje jeszcze utrzymać pozory spokoju, choć coraz trudniej ukryć wzrastający niepokój. Wyrocznie, dotąd milczące, przemówiły – a ich słowa były jak piorun uderzający w samo serce Midgardu: wybory na Głosiciela Prawa odbędą się już 8 września, wbrew wszelkim wcześniejszym przewidywaniom. Tymczasem Magisterium, po ostatnim udanym zebraniu, rośnie w siłę jak korzenie drzew skrywające się w głębinach ziemi, przyciągając nowych adeptów i wciąż przeobrażając swoje struktury pod czujnym okiem Profety Trygve. Pośród tych zmieniających się czasów atmosfera w Midgardzie gęstnieje; nocami w powietrzu unosi się coś dziwnego, nieuchwytnego, a gwiazdy zdają się lśnić jakby z większą intensywnością, świadome zbliżających się przemian. Pełnia w sierpniu przypada na 20 lipca i 19 sierpnia.