Cofając się w pamięci do czasów dawno minionych, muszę przyznać, że nigdy nie spodziewałam się, iż nakreślę Ci równie tęskny list. Gdy byłeś blisko, tęsknota nie doskwierała mi tak silnie, ba! Wydaje mi się, że w mojej głowie nigdy nie pojawiła się myśl, że mogę w istocie za Tobą t ę s k n i ć. Chyba zbliżające się 30 urodziny popchnęły mnie w kierunku rzewności i rozpamiętywania wszystkiego, co można. Czy te kilka lat temu przeżywałeś to samo? Jestem okropnie ciekawa, ale wiem, że dopóki nie spytam przycisnę Cię do muru, nigdy mi tego nie powiesz.

Jeżeli jednak odnalazłeś w Trondheim ukochany spokój, spieszę ze smutną wiadomością:
Musisz zacząć przyzwyczajać się do myśli, że to jego ostatnie dni.

Znajdź, proszę, trochę czasu i wróć na stare śmieci. Midgard bez Ciebie jest paskudnie nudny i zanim pomyślisz sobie, że to koleiny truizm — mówię to zupełnie szczerze. Wykorzystałam wszystkie możliwe opcje rozrywki w tym mieście, a i tak jedyne, co jeszcze nie pozwala mi zwariować z nudów to te ciągłe doniesienia o kolejnych morderstwach... Żeby nie było! Nie zamierzam Cię tutaj ściągać tylko po to, byś stał się kolejną ofiarą. Mam jednak wrażenie, że nasza mama byłaby spokojniejsza, mając Cię gdzieś przy boku. Ja zresztą też. Laro nie pytałam, bo i nie miałam okazji, ale znając go, pewnie tylko czeka, aż wrócisz i opowiesz mu coś o swoich dziwactwach. (Mi też możesz! Obiecuję, że nie będę próbować Cię leczyć na siłę!)

Jeżeli list ten sprawi Ci więcej przykrości niż radości, spal go i zniszcz, ale najpierw daj znak życia. Krótkie "dziękuję za pamięć" też będzie przez nas mile widziane.
Choć mam nadzieję zobaczyć Cię na żywo.
(Jeżeli nie przyjedziesz teraz, to może chociaż na Twoje urodziny? Pamiętasz, jakie torty piekła nam mama? Pewnie jak ją poprosimy zrobi nam ten sam.)

Gleðileg jól!
W pobliżu twojego domu pojawił się świąteczny koziołek, julbock. W chwili, gdy spałeś, pozostawił pod twoją choinką prezent. Na dostrzeżonym pakunku mogłeś odnaleźć podpis:
Szanowny Panie Lindahl. Mam nadzieję, że nie będzie mi Pan miał za złe korzystania z Pańskiego adresu w tak niecny i osobisty sposób. W ostatnim czasie w moje ręce wpadła niezwykle przydatna drobnostka, której atuty z całą pewnością wykorzysta Pan bezbłędnie przy jakiejkolwiek wizycie w Midgardzie. Równocześnie tym gestem chcę wskazać, że pamiętam o Panu i o tym, co połączyło nasze drogi. Dołączam do podarku najserdeczniejsze życzenia świąteczne! L.O.
Podarkiem okazała się: mapa okolic Midgardu.

dziękuję Ci za Twoją dotychczasową pomoc w... całkowicie legalnych i niepodejrzanych rzeczach, które dotąd robiłem. Doszedłem jednak do wniosku, że nie jest to kierunek, w którym chciałbym zmierzać (moja zastępcza matka nic nie wie, przysięgam, to była moja samodzielna dojrzała decyzja), w związku z czym pragnę Cię poinformować, że od dziś nie jestem zainteresowany tą częścią Twojego asortymentu (wiesz jaka jest ona szkodliwa? Nie tylko dla duszy, ale również i środowiska, dym z ogniska był okropnie gęsty i duszący, do tego paliło się topornie, już zdrowiej plastetikiem, czy jak to nazywacie, w piecu palić...).

Próbowałem być zabawny, ale znów wyszedłem na irytującego gówniarza, prawda?

Prawda jest taka, że nie chcę dłużej tego robić. Nie wiem, czy jako Śniący (to nie jest przytyk - nie zdajesz sobie sprawy z tego, jak czasem zazdroszczę Ci życia bez ciężaru magii) byłbyś w stanie to w pełni zrozumieć. Sądziłem, że dzięki temu odzyskam rodziców, tymczasem straciłem najserdeczniejszego przyjaciela i już dawno przestałem przypominać dawnego siebie. A przecież nie tak miało być. Nie mówiłem Ci, ale mój ojciec był Ślepcem. Ingrid pękłoby serce, gdybym i ja się nim stał, dlatego muszę postawić sobie granicę, zanim będzie za późno.

Przepraszam za kłopot. Daj znać, jeżeli będziesz miał coś, co nie zwróci na mnie uwagi Kruczych.

Gleðileg jól!
W pobliżu twojego domu pojawił się świąteczny koziołek, julbock. W chwili, gdy spałeś, pozostawił pod twoją choinką prezent. Na dostrzeżonym pakunku mogłeś odnaleźć podpis:
Wesołego Jul (czy co obchodzą Śniący) dla mojego ulubionego sprzedawcy. Ściskam, Viktor.
Podarkiem okazał się: ekskluzywny alkohol (czerwone wytrawne wino), kamuflażowa skrytka.