Olbrzymi, rozłożysty jesion góruje nad polaną położoną w głębi Lasów Północnych. Drzewo wygląda, jakby od dziesiątek, jak nie setek, lat w połowie było martwe, a mimo to rokrocznie każdy, komu uda się odnaleźć miejsce, w którym rośnie, utrzymuje, że jesion wygląda, jakby mógł przetrwać w najbardziej nawet niesprzyjających warunkach przez kolejne dziesiątki lat. Swoją, dla niektórych obrazoburczą, nazwę zawdzięcza opowieściami rozpowszechnianymi w wątpliwej reputacji kręgach traktującymi o tym, że to właśnie tu wisiał sam Odyn, by posiąść mądrość. Rozpowszechniane plotki wiele razy sprawiały, że każdy, kto stara się o otrzymanie od najwyższego z bogów daru, również udaje się w głąb puszczy, by idąc w ślady Odyna, zawisnąć na jesionie do momentu utraty wzroku w jednym oku. Zdarzało się jednak, że zamiast nowo namaszczonego łaską galdra, ludzie natykali się na wisielców.