Orakel

Midgard, Norwegia – 1.06.2001

Była przed nami

   Jest naszą opiekunką, obrończynią i pomocnicą – przychodzi z nami na świat i opuszcza nas dopiero w dniu jego końca, żyje obok nas w płochliwych sercach stworzeń i w ziemi karmiącej znaną nam florę, i żyje w nas, ukorzeniona u źródeł początków naszych rodów: magia jest z nami od zarania naszych dziejów, jest naszą nieodzowną towarzyszką, o której myślimy jak o czymś, co należy do nas i stanowi sprawczy element naszej woli. W ostatnich miesiącach przekonaliśmy się, że nie przebiera przy tym w jej rodzaju, nie odróżnia woli dobrej od woli złej i żadnej się nie wypiera – śpieszymy jednak z zapewnieniem, że w ostatnich tygodniach nie odnotowano żadnej nowej ofiary rytualnego procederu ślepców. Nie oznacza to jednak, że możemy zapomnieć o wydarzeniach minionego roku i środkach ostrożności, których nas one nauczyły: Krucza Straż przypomina, by dbać o swoje bezpieczeństwo, nie wychodzić samotnie z domów późną porą i informować bliskich o miejscu swojego pobytu oraz tożsamości osób, z którymi się spotykamy.
   Ostatnie tragiczne wydarzenia, jakie miały miejsce podczas tegorocznych targów im. Erlinga Ovesena, powinny być jednak przestrogą dla nas wszystkich – magia żyje w nas, ale żyła także przed nami, osobna i niezależna od bicia naszych serc. Choć towarzyszy nam od początków naszych dziejów i udało nam się okiełznać ją zaklęciami, pozostaje wciąż żywiołem zagadkowym, nieprzewidywalnym i pełnym tajemnic. Nieszczęśliwie dotkliwie przekonali się o tym uczestnicy targów technologii magicznej odbywających się w kopenhaskich ogrodach botanicznych, w szklanym pałacu oddanym do użytku po długoletniej budowie nadzorowanej przez Vanhanenów i finansowanej przez Oldenburgów. Wspaniała budowla miała zachwycać odwiedzających swoim rozmachem i wyjątkowością, stała się jednak symbolem magicznej tragedii, która na długo pozostanie w naszej pamięci. Podczas wydarzenia, na którym zgromadziły się setki ludzi pragnących celebrować możliwości magii w połączeniu postępującą z technologią, doszło do tragicznego wypaczenia nagromadzonej w tym miejscu magii – z przykrością informujemy, że w wyniku aberracji magicznych, według specjalistów z Komisji do Spraw Niemagicznych spowodowanych bliskością niedawno powstałej kopenhaskiej enklawy, ponad siedemdziesiąt osób zostało poważnie rannych lub okaleczonych, a dwadzieścia jeden straciło tego dnia życie. Wielu z tych, którym udało się doczekać pomocy, doznało uszczerbku na zdrowiu psychicznym i wykazuje niezdrową obawę przed zaklęciami, nierzadko reagując agresywnie wobec galdrów je rzucających. Dzięki inicjatywie Rady – na czele z pomysłodawcą, jarl Reidunn Myklebust – osobom dotkniętym tragedią zapewniona została pomoc medyczna i psychologiczna: zainteresowani, którzy nie otrzymali informacji o możliwości skorzystania z pomocy, mogą zgłosić się po nią w najbliższych tygodniach w szpitalu im. Alberta, gdzie powstał specjalny Punkt Pomocy Ofiarom Aberracji.
   Podczas wydarzeń z 25. maja 2001 roku wśród uczestników targów obecna była również Cecilie Helland, młoda fotografka i najświeższy talent Orakela. Pomimo strachu i niebezpieczeństwa, udało jej się uwiecznić tragedię, jaka miała miejsce w Kopenhadze w sposób zatrważająco bliski – dla tych fotografii ryzykowała wiele, a jej zdjęcia będą wystawione przez najbliższy miesiąc w Galerii en Sofagris, ku pamięci tego straszliwego wydarzenia i przestrodze. Pragniemy zaznaczyć, że wystawa nie jest przeznaczona dla młodych i wrażliwych odbiorców. Wśród poruszających ujęć znaleźć można jednak nie tylko tragedię, ale także nadzieję i wzruszające odruchy człowieczeństwa; a także – znajome twarze. Na jednym z nich rozpoznać możemy młodego Ilmariego Vanhanena pomagającego jednemu z rannych dotrzeć do bezpieczeństwa. Niezwykłym pocieszeniem jest widzieć podobne, ludzkie odruchy w młodym pokoleniu naszych wielkich. Inne, szczególnie poruszające zdjęcie, przedstawia młodego oficera Kruczej Straży wyciągającego kobietę spod płonących gruzów – odnajdziecie je w centralnym miejscu wystawy, pod tytułem Feniks.   
   Na koniec przypominamy, że tereny enklaw są miejscami niebezpiecznymi i wstęp do nich pozostaje zabroniony, a osoby złapane na próbie przedostania się do nich spotkają odpowiednie konsekwencje prawne. Niech wydarzenia tego dnia będą dla nas przestrogą i przypomnieniem – magia istniała przed nami.

Do artykułu dołączono rysopis poszukiwanego mężczyzny: to wysoki, postawny mężczyzna o kruczoczarnych włosach, brązowych oczach i ciemnym, gęstym zaroście. Posiada bliżej nieokreślone tatuaże oraz pieczęć Lokiego na prawej dłoni. Jego wizerunek przedstawiony na rysunku jest dokładny, wykonany na podstawie wspomnień świadków.

Odrodzenie kultury w sercu miasta: Gala Teatralna w odnowionym Nationaltheatret

   W samym sercu naszego miasta, odbyła się uroczystość, która bez wątpienia wejdzie do annałów historii kulturalnej. Po latach oczekiwania, odnowione Nationaltheatret otworzyło swoje podwoje, by przyjąć gości na Galę Teatralną, której splendor i magnetyzm przeniosły uczestników w zupełnie inny świat. Centrum tych wydarzeń była sztuka „Morska żona” w reżyserii Leonarda Borga, która oczarowała zgromadzoną publiczność wyjątkową mieszanką współczesnych i tradycyjnych dźwięków, niezwykłą scenografią i magią iluzji.
   Zacznijmy od foyer, które przywitało gości złotem i kwiatami, emanując splendorem i przepychem. W przerwach pomiędzy aktami, muzyka na żywo wypełniała przestrzeń, tworząc niezapomnianą atmosferę. Kelnerzy, z elegancją serwujący drinki, dopełniali ten niezwykły wieczór, podczas gdy plakaty sztuki „Morska żona” zdobiły ściany, przypominając wszystkim o artyzmie, który jest esencją teatru.
   Jednakże nie tylko sztuka przyciągała wzrok. Uwagę zwracały również postacie z pierwszych stron gazet. Einar Halvorsen, znany portrecista i malarz, pojawiał się w towarzystwie Edgara Oldenburga, przedstawiciela jednego z rodu i mecenasa sztuki, co nasuwa pytanie o możliwą nową mecenatę, jakiej Halvorsen może właśnie szukać. Blanca Vargas, wschodząca gwiazda malarstwa, widziana była w towarzystwie tajemniczego mężczyzny, budząc zainteresowanie i spekulacje. Halle Skov, choć już nieco zapomniany, dawny kompozytor, wydawał się znów szukać inspiracji, być może myśląc o współpracy z Borgiem.
   Plotki krążyły również wokół Vermunda Eriksena i Vivian Sørensen, która błyszczała urodą i elegancją tego wieczora, podsycając tym samym domysły o możliwym połączeniu dwóch rodzin. Eriksenowie nie słyną z zamiłowania do szeroko pojętej sztuki, a jednak Vermund Eriksen zdawał się być zadowolony, być może bardziej z towarzyszki niż samego spektaklu. Niepokój budziły informacje o klanie Tordenskioldów, którzy, jak mówi się, „ostrzyli sobie pazury”, aby zyskać wpływ w Nationaltheatret. Czy te plotki mają jakiekolwiek podstawy, czas pokaże.
   Sztuka „Morska żona” została zaprezentowana w trzech aktach, z każdym z nich publiczność była coraz bardziej zafascynowana. Połączenie muzyki współczesnej z tradycyjnymi melodiami i niezwykła scenografia stworzyły spektakl, który długo pozostanie w pamięci widzów. A wieczór zwieńczył pokaz sztucznych ogni, podczas którego do gości dołączyli sami aktorzy, Villemo Holmsen oraz Vensel Hjortsberg, brawurowo wcielający się w główne role.
   Odrodzenie Nationaltheatret to nie tylko powrót do świetności jednego z najważniejszych miejsc kultury w naszym mieście, ale również przypomnienie o sile i magii teatru, która łączy ludzi niezależnie od ich pochodzenia czy statusu. Gala Teatralna była dowodem na to, że sztuka wciąż ma moc poruszania serc i umysłów, a jej przekaz jest ponadczasowy. Nationaltheatret ponownie stanęło na straży tych wartości, zapraszając wszystkich do wspólnego celebrowania piękna, które tworzymy i do którego ciągle aspirujemy.