Öda Rosander

Kiedy Kristina Ahlström (bratanica obecnego jarla i uznana malarka), wychodziła za mąż za Sebastiana Rosandera, mówiło się, że to będzie ciekawy związek. Ona zgodziła się na ślub, mimo iż kochała zupełnie kogoś innego. A on? Cóż, nazwisko i znajomości narzeczonej wystarczyły, by go przekonać. Sebastian pracował jako dziennikarz, zbierał sensacje, publikował je, nierzadko pisząc o rodzinie  Ahlström. Złośliwi mówili, że ten związek był skazany na porażkę od początku. A oni? Niezbyt się dogadywali, ale robili dobre miny do złej gry. Dlaczego członkini klanu  Ahlström w ogóle została żoną dziennikarza? Ponoć chodziło o jakieś tajemnice, do których dotarł Sebastian. A może fakt, że wiedział za dużo o prawdziwym ukochanym kobiety? W każdym razie związek został uznany i para doczekała się trójki dzieci.
Öda Rosander urodziła się jako druga pociecha powyższej pary. Matka chroniła ją od samego początku, głównie przed zgubnym wpływem ojca, który zamarzył sobie, że jego dzieci zawsze będą obierać jego stronę. Najlepiej mu poszło z pierworodnym, z którym miał najlepszy kontakt. Wpływ ojca był widoczny w jego wyborach, ale nie o nim jest ta historia, a o środkowej z rodzeństwa – dziewczynie imieniem Öda.
Mówiło się, że przypomina matkę, chociaż jej ciekawość świata wzięła się z tego, że często pytała o coś ojca. On zawsze coś wiedział ciekawego. Mimo to nigdy nie chciała być taka, jak on. Miała artystyczną duszę, którą rozwijała od dziecka. Öda przejawiała talent plastyczny, który pomagała jej rozwinąć matka. Wtedy najbardziej się do niej zbliżyła. Podczas gdy panowie mieli swój świat, wiadomości i sportu, dziewczynka wolała siedzieć w pracowni matki i oglądać jej obrazy. Wydawało jej się, że sama w końcu stanie się artystką, lubiła rysować i widok brudnych od grafitu palców, nie było żadnym zaskoczeniem.
Uczyła się dobrze, starając się nie zaniedbywać najważniejszych spraw. Wykształcenie było dlań bardzo ważne. W Akademii Odala uczyła się podstawowych rzeczy i krok po kroku odkrywała kolejne fakty i zdolności. Miała wtedy głowę pełną marzeń, chciała pójść w tę samą stronę, co kiedyś matka. Nie wyobrażała sobie innej drogi życiowej, a jednak ktoś zmienił jej postrzeganie świata i coś innego przykuło jej uwagę. Kristina zaczęła wychodzić z córką do teatru, by młodsza z pań poznała innych artystów. Dziewczynka zakochała się wręcz w sztukach i to właśnie teatr podbił jej serce i sprawił, że w przyszłości wybrała taki kierunek własnego życia. Jako, że matka była znana, często wchodziły za kulisy, gdzie rozmawiała z aktorami. Öda słuchała i obserwowała ich, mając nadzieję, że usłyszy coś inspirującego. Najbardziej lubiła podpatrywać młodych ludzi, ledwie kilka lat starszych od niej. Oczami wyobraźni widziała siebie na ich miejscu. Nie zazdrościła, ale szczerze ich podziwiała.
Instytut Ansuz chętnie powitał kolejną uczennicę. To tam mogła rozwijać swoje pasje, a chociaż zajęła się sztuką, natychmiast podjęła działania, by zająć się także aktorstwem. Nie wiedziała, czy będzie dobra i czy w ogóle ma sens to, że się zaangażowała. Amatorskie kółko teatralne miało zweryfikować jej predyspozycje. I chociaż nie była najlepsza, uczyła się na błędach i wyciągała naukę z każdego niepowodzenia. Nie chciała korzystać z wpływów i znajomości matki, ale to się przydało w życiu. Mogła przychodzić na próby w teatrze, by obserwować i się dokształcać. Sama musiała poczekać na pierwsze przesłuchanie dopiero wtedy, kiedy jej nauka dobiegała końca. Chciała dostać się za wszelką cenę do teatru, ale nie po trupach do celu. Chciała pokazać, że to kocha i chce się w tym sprawdzić. Szansę dał jej dopiero reżyser sztuki, do której wystawienia się dostała. Zauważył ją, chociaż nie była to główna rola. Dostrzegł w niej potencjał i zaparcie, bo jej ambicja bardzo dawała się we znaki innym. Może czasem przesadzała, tak bardzo chciała, by coś się udało w stu procentach, ale narzucała sobie mocne tempo nauki w teatrze i występów.
Ów wspomniany reżyser nie faworyzował jej, nie pozwoliła na to. Tym bardziej, gdy okazało się, że  mają się ku sobie. Chociaż Erik był od niej starszy o dziesięć lat, połączyło ich głębokie uczucie. Rodzina Ödy nie była z tego zadowolona. Dziewczyna była młoda i zapatrzona w tych, którzy byli dla niej wzorem na scenie i obok niej. I ani myślała porzucać marzeń o byciu partnerką Erika.
Kiedy Öda miała dwadzieścia sześć lat, postanowili wziąć ślub. I chociaż niewiele osób było po ich stronie, jakoś udało się zalegalizować związek. Byli szczęśliwi przez kolejne dwa lata. Później zdarzył się wypadek z użyciem magii. Podpite towarzystwo się pokłóciło i zaczęto się pojedynkować. Erik wycofał się, by odejść, lecz zaklęcie go trafiło i upadł tak niefortunnie, że rozbił sobie głowę. Przez krótki czas leżał w śpiączce, ale później zmarł. Pisano o tym w gazetach, bowiem był znany w swoim środowisku, a Öda? O niej wspominano przelotnie, ot jako żona i jego prywatna muza. Tymczasem młoda kobieta stanęła na rozstaju dróg i nie wiedziała, co ma wybrać. Czy nadal występować, czy może zająć się rysunkiem. Wybrała obie rzeczy. Nadal starała się o role, ale w wolnym czasie zajmowała się portreciarstwem i często widywano ją ze szkicownikiem, w kawiarniach, gdy rysowała to, co akurat widziała przed sobą.
Udziela się charytatywnie, pojawia się na spotkaniach towarzyskich i trzyma się blisko innych aktorów. A jak wygląda jej życie poza tym? Nie związała się z nikim, chociaż mówi się czasem o tym czy innym człowieku w jej życiu. To prawda, że kochała Erika, ale wiedziała, że musi iść naprzód i jakoś żyć dalej. Podejrzewano też, że ma romans z koleżanką po fachu. Zapytana o to milczała, ale coś musiało być na rzeczy. Żadna plotka nie bierze się znikąd, a ona nigdy nie zaprzeczała, że lubi także panie.
Öda jest osobą ambitną, która wie, kim jest i co chce robić. Wydaje się, że jest zimną suką, ale okazuje się, gdy się ją bliżej pozna, że jest towarzyska i można się z nią dogadać. Lubi przepych, interesuje się modą, podziwia wiele osób obu płci i pragnie zostać zauważona przez jak najwięcej ludzi. Odkąd zdobyła (uczciwie) rolę główną w popularnej sztuce, można powiedzieć, że jest zadowolona z siebie i tego, co robi. Mieszka w Midgardzie na stałe, ale często pojawia się w rodzinnych stronach. Nawet jeśli jej bracia nie wspierają jej tak, jakby chciała, ona ich kocha. Nigdy nie była wobec nich oschła. Odkąd została wdową, częściej ich odwiedza i nadrabia stracony czas. Może i byli z jednych rodziców, ale często się nie dogadywali. Z rodzicami też nie było łatwo. Kiedy matka zawsze była obok, ojciec zmuszał ją zawsze do tego, by działała nieczysto i pokazała pazurki. Matka była zawiedziona nią po tym, jak odeszła z domu i związała się z Erikiem. Po tym, jak jej córka została wdową, zaczęła na nowo tworzyć z nią zgrany duet. To dzięki niej Öda stała się muzą jednego z artystów. Czyżby znów nadchodził czas zakochania? Kto wie. Jedyne, co można powiedzieć na pewno, to fakt, że chce znów kochać i być kochaną.

Karta rozwoju