ostatnio dziwnym przypadkiem i trafem wszyscy udają trupy, a ja mam już tego serdecznie dosyć. Gadam z wiewiórkami i lisami, a nie martwymi ludźmi, więc jak chcesz mnie powiedzieć, że wstałeś z grobu, to lepiej idź sobie do medium, złośliwcu jeden nieprzyjemny zafajdany. Co to za żarty mają być ze mnie? Jak se myślisz, że ja będę teraz skakać na jednej nodze i tańczyć jak wariatka na rzęsach, bo jakiemuś durniowi przyszło do głowy mnie wystrychnąć na dudka, to jesteś bardzo niemądry, bo nie zamierzam. Mam sweter do zrobienia, nie kawały mi w głowie!

A jak to Ty Pekka to jak Cię zobaczę, to Cię strzelę w pusty łeb, bo teraz mi jest przykro i uważam sobie, że powinieneś bardziej się przejmować uczuciami innych, bo następnym razem ci dosypię króliczych bobków do krwinkowaru. Ty się z mewą na mózgi zamieniłeś? Naprawdę się zawiodłam, jeśli to Ty. 

A jak to nie Ty, to przepraszam przypadkowy czytelniku. Nie uważam, że masz ptasi móżdżek (chyba że to Pekka). Ale jak nie, to już sama nie wiem.

PS — Wiersz jest bardzo ładny. Dziękuję.

W S Z Y S C Y i to, co do jednego myślą, że takie to odlotowe wstać sobie z grobu. Nie ze mną te numery! P A T A F I A N Y. Tyle mam do powiedzenia.

W głowie mi się miesza od tych wszystkich nowych informacji, a ja głupia nie jestem, co to nie. Jeśli naprawdę żyjesz, to masz przechlapane panie kolego, ale jeśli jesteś duchem i teraz każesz jakiemuś śmiertelnikowi skrobać ten list, to powiedz mu, że macie bardzo podobny charakter pisma. W łbach się jednemu i drugiemu poprzewracało. Siedzi sobie człowiek normalnie szalik dzierga, a tu mu wiewiórka obca podskakuje na parapet i nagle takie nowiny składa. H, dopóki mi się z buzi nie pokażesz, do tej pory sobie możesz mówić, co tam chcesz, nie uwierzę i tyle. Jak umarłeś to naprawdę mi przykro, bo bardzo Cię lubię i zawsze byłeś dla mnie miły i uczynny, ale jak nie umarłeś, to nawet się cieszę. Nie wiem już sama. Masz może jarzębinę skąd wziąć?

Mam nadzieję, że nie będą masowo produkować, bo co z jakimś królikiem gadam, to mówi, że jego łapka jest wyjątkowa i specjalna, nie za bardzo mu się widzi, co by nosiła sobie taką pierwsza lepsza damulka. Ty wiesz, że teraz to nawet kurze łapki noszą na uszach? Głupoty takie człowiek wymyśla, nawet nie wiem.

Ładny ten wierszyk, sobie wsadziłam w książkę i będę czytać przed snem zawsze.

No ja mogę zapytać o trupy, ale jak wziąłeś i znikłeś, to nie pytałam już, bo i po co? Ja tam nie lubię grzebać się w szczątkach, bo mnie potem szpik z kości pod paznokcie wchodzi i dłub to, jak jesteś mądry. Ale ty masz chyba jakieś sposoby na to? Możesz mi pokazać, bo Babuszka mówiła, że człowiek się uczy całe życie, a ja ostatnio to mało się uczę. Chociaż nauczyłam się jak unikać tych wielkich metalowych puszek na kółkach. Wiesz, że kupiłam sobie ZŁOTY kociołek? Rozumiesz to, H?! JA mam złoty kociołek jak królowa jakaś prawdziwa. Jeszcze konara do latania mam nowego, pokażę Ci, jak przyjdziesz. A może ja przylecę? Mieszkam teraz w Midgardzie! Nie, żeby mnie to cieszyło, ale tak już jest.

Czemu ja Ci to opowiadam? Przecie nie żyjesz.
Odpisz.

Gleðileg jól!
W pobliżu twojego domu pojawił się świąteczny koziołek, julbock. W chwili, gdy spałeś, pozostawił pod twoją choinką prezent. Na dostrzeżonym pakunku mogłeś odnaleźć podpis:
Jakby Cię julbock nie znalazł, to pewnie zostawi przy grobie, ale myślę, że świeczki to dobry pomysł na nagrobek, bo ładnie wyglądają w nocy. Dużo zdrówka i noś, proszę czapkę, żeby Ci uszy nie zmarzły (ale tej nie noś, to żart, przepraszam, nie wiem, co mnie podkusiło, już za późno, poganiają mnie, że mam już wysyłać i nie zajmować kolejki). Iiris.
Podarkiem okazały się: czapka nisse oraz zestaw zapachowych świec.