Sigurd Landsverk

Dane postaci

Kopenhaga, Dania / 3.07.1970 / Rasch
bogaty / rozwodnik / III stopień wtajemniczenia
oficer Kruczej Straży (wysłannicy Forsetiego) / sokół / Aristotelis Bolovinos

Sigurd przyszedł na świat o brzasku w ciepły, letni dzień. Był to szczęśliwy dzień dla rodziny Landsverk, ponieważ ojciec w końcu doczekał się długo oczekiwanego pierwszego syna. Miał co do niego wielkie plany a jeszcze większe oczekiwania. Nie był jednak tyranem, za jakiego czasami uważał go chłopak. Starszy Landsverk wymarzył sobie aby jego syn poszedł w jego ślady i został bankierem, dlatego od najmłodszych lat był uczony praw, struktury świata, geografii i historii. Na samym początku mały Sigurd poddawała się woli ojca łaknąć jego atencji i aprobaty. Zmieniło się to gdy urodziło mu się rodzeństwo. Ojciec poświęciła mu o dużo więcej uwagi niż młodszemu rodzeństwu, lecz nie robił tego z miłości. Sigurd nauczył się jak delikatnie wpływać na decyzje ojca, aby zdobyć trochę wolności, a zarazem aby zainteresował się innymi dziećmi. Od tamtej pory wiedział że nie chce iść w ślady głowy rodziny. Nie czuł aby ta droga była mu pisana. Oczywiście nie mógł oficjalnie tego przyznać, więc dalej robił to co mu mówiono.

W wieku siedmiu lat poszedł do Akademii Laguz. Szkoła otworzyła przed nim wiele ciekawych możliwości, gdyż poczuł w końcu prawdziwą wolność. Zawiązał pierwsze znajomości, uczył się pilnie głównie dla samego siebie, ale także żeby zadowolić rodziców i posiadać więcej swobody. Od najmłodszych lat był dość sprytny. Zawsze starał się uważać co mówi. Nie ujawniał publicznie swoich myśli czy emocji. Uczony był aby prywatne przemyślenia trzymać dla samego siebie i dostosowywać się do sytuacji. Jak już wcześniej było wspomniane Sigurd uczył się pilnie. Zdobywał świetne wyniki z historii, magii użytkowej i sportu. Uczestniczył także na zajęcia pozalekcyjne biorąc udział w magicznych pojedynkach. Ojciec pozwalał na to iż twierdził że to utwardzi jego charakter i będzie miało dobry wpływ na wizerunek przyszłego bankiera. Sigurd jednak robił to bo lubił.

Ostatnie miesiące w Akademii Laguz były dla niego bardzo ciężkie z powodu iż kończył już w niej edukacje. Było mu tam bardzo dobrze, ale każdy musiał iść w swoją stronę. Nie można było się zatrzymać w miejscu. On jak i jego ojciec upatrzyli sobie Instytut Tiwaz jako kontynuacje nauki. Rodzic z powodów, że jest to dobra szkoła prawnicza, co mogło zaowocować lepszymi wynikami w pracy bankierskiej. Za to Sigurd widział inne, interesujące kierunki. Jego konikiem była bez wątpienia kryminologia i kryminalistyka. Uczył się bardzo pilnie, przez co miał mniej czasu na zacieśnienia więzi z innymi studentami. Jego ojciec często kręcił nosem że nie zawiera nowych kontaktów, ale dopóki przynosił dobre oceny cicho komentował i namawiał do większego socjalizowania.

Nauka w Tiwaz zleciała mu niesamowicie szybko. Sigurd w głębi serca chciałby przedłużyć ją jak najdłużej, ponieważ zbliżał się dzień w którym to będzie musiał zejść z wyznaczonej mu przez ojca ścieżki i podąży za swoim przeznaczeniem. Stało się to kilka dni po zakończeniu nauki. Sigurd wyznał oficjalnie, że nie chce iść w bankierstwo i zamierza dołączyć do Kruczej Straży. To załamało, a jednocześnie rozwścieczyło jego ojca. Rozpętała się gigantyczna kłótnia, która doprowadziła do tego, że Sigurd musiał sobie od teraz radzić sam.

Po pozytywnym rozpatrzeniu jego podania dostał się do Wydziału Prewencyjnego Kruczej Straży. Nie chciał w tym wydziale zostawać na stałe, ale szanował każdego oficera w nim pracującego. Praca w nim wymagała nie lada odwagi będąc zawsze na pierwszej linii. Sigurd był lojalny i uczył się bardzo szybko. Niekiedy starsi stażem oficerowie musieli go hamować przed wyciąganiem swoich pomysłów czy teorii. Po dwóch latach odbytej służby udało mu się dostać do Wydziału kryminalno-Śledczego. To było spełnienie jego marzenia, lecz niekoniecznie wypełnienie przeznaczenia. Jako młody oficer stażysta wszedł pod skrzydła najlepszego starszego oficera jakiego widział ten wydział czyli Untamo Sorsa. Szkolił go ale także doradzał niczym ojciec jakiego od dawna już nie miał. Zapewne Untamo na początku nie widział nic interesującego w nowym podopiecznym, lecz z czasem się raczej do niego przekonał, a przynajmniej Sigurd miał taką nadzieje.

Lata mijały a o Sigurdzie zaczynało robić się coraz głośniej dzięki sprawą które pomógł rozwiązać. Rozgłos zmusił jego ojca do ponownego kontaktu. Oczywiście sam by się nie odezwał gdyby nie matka Sigurda, która cały czas stała po stronie syna i przekonywała swojego męża do ponownego pojednania. Ojciec był jak zwykle uparty, ale nie mógłby wyrzec się syna, który bardzo dobrze sobie radził jako śledczy. Oficjalne jego potępienie przyniosłoby tylko problemy wizerunkowe, a na to nie mógł sobie pozwolić. Jednak nie miał zamiaru poddawać się tak łatwo. Postanowił zaaranżować małżeństwo swojego pierworodnego z inna wpływową rodziną. Sigurd był zaskoczony i zniesmaczony tą propozycją, lecz zależało mu aby znowu pogodzić się z rodziną przez co zgodził się na te warunki.

Początek jego małżeństwa nie był taki zły. Im więcej czasu spędzał z żoną tym bardziej mu się podobała, a nawet wywołała w nim uczucie. Niestety, trwało to tylko krótką chwile. W wieku dwudziestu ośmiu lat od naczelnika Kruczej Straży dostał propozycje dołączenia do Wysłanników Forsetiego. Był zaskoczony, a zarazem zaszczycony możliwością dołączenia do takiego elitarnego grona. W tym też momencie uświadomił sobie że jego przeznaczenie nie zostało jeszcze wypełnione. Ma zadanie do wypełnienia i miał zamiar to zrobić. Przez to zaczął oddalać się od swojej żony. Rzadziej bywał w domu, mniej rozmawiał, stawał się coraz bardziej obcy dla bliskich. Nowa praca stała się jego nową miłością co doprowadziło do rozwodu. Na szczęście obyło się bez kłótni, a rozstanie przebiegło dość „pokojowo”. Jego ojciec nawet nie protestował, ponieważ już dobrze wiedział że Sigurd zrobi to na co ma ochotę i nie wysłucha jego samolubnych rad.

Co robi dalej? Pracuje, pracuje i jeszcze raz pracuje. Cały czas stara się spełnić swoje przeznaczenie podążając za tym co Bogowie w postacie losu stawiają na jego drodze. Jaki będzie jego koniec? To wie tylko Odyn. Za to jego początek może być interesujący.

KARTA ROZWOJU