Na wschodniej stronie wyspy, niedaleko niewielkiej miejscowości Vík í Mýrdal, wybrzeżem, aż po sam horyzont, rozciąga się szeroka plaża o smolisto czarnym piasku, upstrzona bazaltowymi kolumnami i poszarpanymi skałami, które w niepogodę wyłaniają się spomiędzy gęstej mgły jak skamieniałe upiory. Wedle krążącej w okolicy legendy, stanowią one w rzeczywistości zeskorupiałe zaklęciem trolle, które pod osłoną nocy próbowały wciągnąć na brzeg plaży wrak ogromnego statku, nie zdołały jednak podołać zadaniu przed wschodem słońca, którego niewzruszone promienie sparaliżowały je w ciemne bryły, o które dzisiaj rozbijają się bezlitosne fale, przybrane w spienione, śnieżnobiałe bałwany. Chociaż główna część wybrzeża nierzadko oblegana jest przez zaintrygowanych jej nietypową barwą turystów, na północ od niepozornego, często pomijanego na mapach miasteczka, w miejscu, gdzie na dół prowadzi wąska ścieżka po stromym, trawiastym wzniesieniu, jest ona niemal zupełnie pusta, odwiedzana głównie przez mewy i maskonury, a jeśli ma się wystarczająco szczęścia, w oddali dostrzec można również ogromne, unoszące się nad wodą cielska wielorybów.