Zapomniane przez ludzi, starodawne miejsce pochówku zostało zupełnie zawłaszczone przez nieposkromioną w tych okolicach przyrodę, ukryte w gęstwinie norrlandzkiego lasu nieopodal osamotnionej wioski Hovde, zamieszkiwanej głównie przez ludzi starszej daty, którzy z racji wieku nie widzą już sensu w ucieczce do większych miast. Przesłonięte gęsto rozrosłą leśną roślinnością wejście do grobowca zieje czarną wyrwą w zboczu łagodnego wzniesienia, niczym rozwarta paszcza puszczy, za której progiem nogi natykają się na niespodziewany dół opadającego przełyku, prowadzącego do zatęchłej, wilgotnej groty. Jej wnętrze wyraźnie było w przeszłości obszerniejsze – obecnie z każdej strony niedużej przestrzeni natknąć się można tylko na zawaliska ziemi i kamieni, przeplecione grubymi korzeniami rosnących na wzgórzu drzew. Ich strąki przebijają się również przez wzmocnione sklepienie na podobieństwo poskręcanych stalaktytów sięgających ku gruntowi i gdzieniegdzie wgryzających się weń, tworząc naturalne podpory przypominające kolumny o nieregularnych kształtach.