Jedno z największych – o ile nie największe pomieszczenie, przypadło malarskiej pracowni. Przestronna, rozległa przestrzeń zapewnia swobodę zarówno artyście, jak modelowi, który ma zostać uwieczniony na płótnie w misternej, starannej sekwencji pociągnięć pędzla. Przez szklane bariery okien sączy się gęste światło, opadające szczodrze na elementy otoczenia. Najważniejszym – nie ulega wątpliwości – obiektem jest rozstawiona sztaluga, przy której znajduje się stolik mieszczący paletę oraz naczynia z farbami. Oblicza ścian, sprawiają z kolei wrażenie pustych i nieobecnych, na ich chłodnych i lekko szorstkich twarzach brakuje wzorzystych ozdób. Wszystko zostało wdrożone z esencją premedytacji, by niepotrzebnie nie rozpraszać tkanej nici spojrzenia.