Nazwa dzielnicy wzięła się od Brunhildy, zwanej przez niektórych Ostatnią Walkirią, która zeszła na ziemię w czasach pokoju pod postacią łabędzia. Musiała jednak zostać wśród ludzi, gdy podstępny król ukradł jej pióra, przez co nie mogła wrócić do Walhalli. Ten postanowił wykorzystać ją podstępem, by pomogła mu w bitwie, za co w zamian miała otrzymać to, co zostało jej skradzione. Gdy dowiedział się o tym sam Odyn, skarcił Brunhildę za jej lekkomyślność i postanowił ją ukarać, kłując walkirię magicznym, powodującym sen cierniem. Uratował ją dopiero dzielny wojownik imieniem Sigurd – Brunhilda przypłaciła jednak to odebraniem swoich niezwykłych mocy, stając się zwyczajną kobietą. Aby uczcić pamięć Ostatniej Walkirii, za murami Starego Miasta postanowiono zbudować pomnik z postacią Brunhildy na swoim koniu.