Najbardziej niepokojącą i bezlitosną częścią siedziby Kolegium Sprawiedliwości są właśnie jej korytarze; długie, wydające się wić bez końca jak ormy, co przyznał niegdyś w przesyconym od antypatii liście do przyjaciela poeta Sigve Nystrom, słynący z licznych skandali – który to swe ostatnie dekady życia spędził w więziennej celi. Korytarze, długie i wąskie, tworzące pewien rodzaj labiryntu, uczą pokory każdego oskarżonego i świadka. Droga do sali rozpraw jest najdłuższa ze wszystkich, gdyż aula, gdzie odbywają się posiedzenia, została ulokowana w najgłębszej części budynku. Często po drodze mija się sylwetki pracowników Kolegium Sprawiedliwości, czy to przechodzących w mniej formalnych strojach, czy to ubranych oficjalnie, z narzuconym kapturem na twarz.