Po przejściu przez drzwi wejściowe oczom każdego ukazuje się obszerny hol, od którego zaczynają się piąć wysokie, prowadzące w głąb schody. Poruszanie się po budynku sprawia niedoświadczonym osobom wiele trudności – nawet niektórzy młodsi akolici gubią się w jego wnętrzu, bezradnie trwoniąc swój czas. Sklepienie w postaci zdobionego ornamentami sufitu zostało umieszczone wysoko, mając pokazać, jak niewielkim, irytującym ziarenkiem półprawd jest człowiek w obliczu nieśmiertelnej, szlachetnej sprawiedliwości. Drogi do dalszych pomieszczeń strzegą posągi najwybitniejszych przedstawicieli Kolegium Sprawiedliwości – marzeniem sędziów, prosekutorów, obrońców czy innych funkcjonariuszy prawnych jest posiadanie własnego pomnika. Rzeźby są w pełni magiczne i zawsze poruszają głowami, wodząc za tymi, którzy zdołali ich minąć. Ich usta jednak nie poruszają się w żaden sposób – pozostają na wieki w wyniosłym, niepokojącym milczeniu.