Na przedzie jednej z porzuconych posesji, spomiędzy krzaków dzikiej róży, wzrok przechodzących opodal osób przykuwa niska, metrowa konstrukcja wykonana z kamienia. Dawno zapuszczona, omszała, porośnięta bluszczem i nieużywana studnia straszy galdrów, którzy mieszkają w okolicy – wieczorami często można dosłyszeć dobywający się z wnętrza podobno wyschniętego na wiór ujęcia wody niepokojące wizgi i jęki, a lubiące przychodzić w to miejsce nastolatki upodobały sobie opowiadanie zasłyszanych z nieznanego źródła opowieści o gnieżdżących się we wnętrzu studni koboldach.